Sharanagati

(from discussion with B.K.Tirtha Maharaj, 26.11.2006, Sofia)

Tirtha Maharaj: What do we love in a person? Think half a minute for yourself.
Somebody: I think we like the divine quality in a person, his soul, which is a manifestation of love, kindness and mercy.
Tirtha Maharaj: I think you have given the final answer!
Hari-lila: The first part of my answer is actually the same. But we like the people for the various ways they satisfy us. In the best case we like their soul as a sparkle of God.
Small Dani: We love what we are missing.
Somebody else: Must there be any reason for loving? Can’t we love without reason?! Causeless… I think that love is not affected by anything external.
Kripadham: From philosophical point of view we love God. Practically we are attracted by the different qualities of the person and we are looking for the uniqueness, our love is unique.
Tirtha Maharaj: “Everybody is searching for purity, everybody is searching for love…” *
Yamuna: In connection of what he said; I think that we always like the six divine qualities when somebody reflects them – richness, strength, glory, beauty, knowledge and renunciation. Once Ramvijay told me: “Ah, what you want is north and south together!” Somehow our love is like this; we like when somebody has opposite qualities to extreme degrees at the same time.
Hari-lila: You should speak specifically for yourself, that you like this, not that we like.
Yamuna: Maharaj, I object. I think it is general.
Ramvijay: We object. We don’t think like this.
Rukmini: At first I also wanted to say that what I like is the divine manifestation. But really what I like or love is the people’s ability to make the world a better and more beautiful place; and the people who make me better, who  enthuse me to become better. And it is not true that we love those, who are creating comforts for us. It might be “the more you beat me, the more I love you.”
Tirtha Maharaj: Extremely true!
Prema: We love beauty.
Dani: I think that people might be beautiful in many various ways. But what makes the ugly person beautiful or the beautiful person ugly is his ability – or respectively disability – to care for others and to serve others.
Ramvijay: I don’t know in other languages, but in Bulgarian there is one word – that is the word “obicham”(love) – which has two meanings. “ I like sausage” is one meaning. This completely means “exploit”. And absolutely the same word is used when I love somebody – which has to be sacrifice and service.
Rukmini: There is a state, which is called “I am in love”…
Tirtha Maharaj: That means “I am in illusion.”
Ramvijay: But “I am in love” again very often means “I am attached” – to cigarettes for example, or to alcohol. It is also love! So this question is very tricky. Because one word and one condition is almost the same for full exploitation and for full service! This is my feedback.
Tirtha Maharaj: Thank you. This just reminds me one definition of love. That love is the most intelligent way of exploitation. I think you gave very remarkable answers and opinions. That we worship the divine qualities, that we like the divine qualities, that we love the soul like representation of God in the human beings – this is very high. Usually we like people for their qualities. Or for their possessions. May be we love them for their mood. You can go to finer and finer levels. You do not like the person, but you like the pocket. You do not like the person, but you like the car. You do not like the person, but you like that he likes you, or she likes you. You do not like the person, but you like that he serves you. It is very difficult to come to the standard, where you love him. Not anything outside of him, but you love him. This goes very close together with the idea that you love his existence. His being, that he exists – you love that he exists. These are very, very high ranks of love. But if we have the divine vision, if we have the spiritual vision, then we can love the soul – the ultimate aspect of the person. Not anything outside of him, but the soul itself. And if we see the soul, the qualities of the soul will remind us of the divine qualities. Like sat-chit-ananda, eternity, knowledge and bliss. We can put it in other words that the meaning of life is love. Sat-chit-ananda, the life’s meaning is bliss. Life’s (sat) meaning (chit) is love (ananda). Then it is very close to us.
But we can go on theorizing the levels of love… Until we do not know what it is, this is just theory. Let’s find a practical definition of love – that is service. Love means service. So if we want to check our theory by practice – do it! Therefore if we want to love God, we have to serve Him. And the best service is to glorify Him. This is the religion beyond religions.

*Quote from a song composed by Kripadham das

(beszélgetés B. K. Tírtha Maháráddzsal, 2006.11.26., Szófia)

Tírtha Mahárádzs: Mit szeretünk valakiben? Gondolkodjatok egy fél percig.
Valaki: Azt hiszem az isteni tulajdonságokat szeretjük valakiben, a lelkét, mely a szeretet megtestesülése, jóság és könyörület.
Tírtha Mahárádzs: Azt hiszem megadtad a végső választ!
Hari-lílá: A válaszom első része igazából megegyezik. De szeretjük az emberekben azokat a különböző módokat, ahogyan elégedetté tesznek bennünket. Legjobb esetben, a lelküket szeretjük, mint Isten egy szikráját.
kis Dani: Azt szeretjük, ami hiányzik.
Valaki más: Mindenképpen lennie kell valamilyen oknak? Nem szerethetünk ok nélkül?! Indokolatlanul… Azt hiszem, hogy a szeretetet semmi külső dolog nem befolyásolja.
Krpádhám: A filozófia felől nézve, Istent szeretjük. Gyakorlati szempontból az adott személy különböző tulajdonságai vonzanak, és az egyedülállóságot keressük, a szeretetünk egyedülálló.
Tírtha Mahárádzs: „Mindenki a tisztaság után kutat, mindenki a szeretetet kutatja…” *
Jamuná: Azzal kapcsolatban, amit eddig mondtunk; azt gondolom, hogy mindig a hat isteni tulajdonságot szeretjük, ami visszatükröződik egy személyben – gazdagság, erő, dicsőség, szépség, tudás és lemondás. Egyszer Rámvidzsáj azt mondta nekem: „Ah, amit te akarsz az észak és dél egyben!” Valahogy a szeretetünk is ilyen; azt szeretjük, ha valaki egyszerre rendelkezik teljesen ellentétes tulajdonságokkal.
Hari-lílá: Inkább csak magadról beszélj, hogy te ezt szereted, nem pedig, hogy mi ezt szeretjük.
Jamuná: Mahárádzs, tiltakozom. Úgy gondolom, hogy ez általános.
Rámvidzsáj: Mi is tiltakozunk. Mi nem így gondoljuk.
Rukminí: Először én is azt akartam mondani, hogy amit szeretünk az az isteni megnyilvánulás. De igazából, amit szeretek az az emberi képesség, amellyel jobbá és még szebbé teszik a világot; és azokat az embereket, akik jobbá tesznek engem, akik lelkesítenek arra, hogy jobbá váljak. És nem igaz, hogy azokat szeretjük, akik a jólétet biztosítják a számunkra. Olyan is lehet a helyzet, hogy „minél többet ütsz, annál jobban szeretlek.”
Tírtha Mahárádzs: Rendkívül igaz!
Préma: A szépséget szeretjük.
Dani: Azt gondolom, hogy az emberek oly sok féle képen lehetnek szépek. De ami a csúnyát széppé teszi, vagy a szépet csúnyává, az a képesség – vagy éppen hiányosság – a másokról való gondoskodásra, mások szolgálatára.
Rámvidzsáj: Nem tudom, hogy van ez más nyelvekben, de a bolgárban egy szó van  – „obicham” (szeretet) – melynek két jelentése van. „Szeretem a virslit” ez az egyik jelentés. Ez teljesen a kihasználáson alapul. És ugyanezt a szót használjuk akkor is, amikor szeretek valakit – ami pedig áldozat és szolgálat.
Rukminí: Van egy állapot, amit úgy hívnak „szerelmes vagyok”…
Tírtha Mahárádzs: Ez azt jelenti „illúzióban vagyok.”
Rámvidzsáj: De a „szerelmes vagyok” nagyon sokszor azt jelenti „ragaszkodom” – a cigarettához például, vagy az alkoholhoz. Ez is szerelem! Ez a kérdés tehát nagyon összetett! Mert a szó és az állapot majdnem ugyan az a teljes kihasználásra, és a teljes szolgálatra! Ez az én gondolatom.
Tírtha Mahárádzs: Köszönöm. Erről eszembe jut a szeretet egyik definíciója. Az szeretet a kihasználás legintelligensebb módja. Úgy gondolom nagyon figyelemre méltó válaszokat és véleményeket adtatok. Hogy az isteni tulajdonságokat imádjuk, azt szeretjük, hogy a lélek iránt – mint Isten képviselője az emberi lényekben – érzünk szeretetet; ez nagyon magas eszmény. Általában a tulajdonságaik miatt szeretjük az embereket. Vagy a tulajdonaik miatt. Lehet, hogy a hangulatukat szeretjük. Egyre finomabb és finomabb szintekre térhetünk. Nem azt a személyt szereted, hanem a pénztárcáját. Nem a személyt szereted, hanem az autót. Nem magát a személyt szereted, hanem azt, hogy ő szeret téged. Nem a személyt szereted, hanem azt, hogy szolgál téged. Nagyon nehéz eljutni oda, hogy te szereted őt. Nem valami rajta kívül álló dolgot, hanem őt. Ez nagyon közel áll ahhoz az eszményhez, hogy a létezését szereted. Azt, hogy létezik. Ezek a szeretet nagyon-nagyon magas fokai. De ha rendelkezünk az isteni látásmóddal, a lelki látásmóddal, akkor tudjuk a lelket szeretni – a személy végső aspektusát. Nem valami rajta kívül álló dolgot, hanem magát a lelket. És ha látjuk a lelket, a lélek tulajdonságai emlékeztetnek minket az isteni tulajdonságokra. Szat-csit-ánanda, örökkévalóság-tudás-boldogság. Úgy is mondhatjuk, hogy az élet értelme a szeretet. Szat-csit-ánanda, az élet értelme az öröm. Az élet (szat) értelme (csit) a szeretet (ánanda). És akkor ez nagyon közel áll hozzánk.
De elmerülhetünk a szeretet szintjein való elmélkedésben is… Amíg nem tudjuk mi is a szeretet, addig csak elmélet. Találjuk meg a szeretet gyakorlati definícióját. Ez pedig a szolgálat. A szeretet szolgálat. Ha tehát gyakorlatba akarjuk átültetni az elméletet, tegyük meg! Ha tehát szeretni akarjuk Istent, szolgálnunk kell Őt. A legjobb szolgálat pedig, ha dicsőítjük. Ez a vallásokon túli vallás.

*Idézet egy dalból, melyet Krpádhám dász írt

(от разговор с Б.К.Тиртха Махарадж, 26.11.2006, София)

Тиртха Махарадж: Какво обичаме у един човек? Размислете половин минутка за себе си.
Някой: Считам, че харесваме божественото качество у човека, неговата душа,  която е израз на любовта, добротата и милостта.
Тиртха Махарадж: Мисля, че ти даде окончателния отговор!
Хари-лила: Първата част от моя отговор всъщност е като тази. Но ние харесваме хората и заради различните начини, по които ни удовлетворяват. В най-добрия случай обичаме душата им като искрица от Бога.
Малкия Дани: Обичаме това, което ни липсва.
Друг: А трябва ли да има някаква причина, за да обичаме? Не може ли да обичаме без основание?! Безпричинно… Мисля, че любовта не се влияе от нищо външно.
Крипадхам: От философска гледна точка обичаме Бога. На практика сме привлечени от различните качества на човека и търсим неповторимостта, любовта ни е единствена по рода си.
Тиртха Махарадж: “Всеки търси чистота, всеки търси любовта…” *
Ямуна: Във връзка с това, което той каза: мисля, че ние винаги харесваме шестте божествени качества, когато някой ги отразява – богатство, сила, слава, красота, знание и отречение. Веднъж Рамвиджай ми каза: “Ти искаш севера и юга едновременно!” По някакъв начин любовта ни е такава; харесва ни, когато някой има противоречиви до пределна степен качества, и то едновременно.
Хари-лила: Трябва да говориш лично за себе си, че ти харесваш това, а не ние.
Ямуна: Махарадж, възразявам! Смятам че това важи за всички.
Рамвиджай: Ние възразяваме. Ние не мислим така.
Рукмини: Първото, което исках да кажа е, че също харесвам божественото проявление у човека. Но това, което наистина харесвам или обичам е способността на хората да правят света по-добро и по-красиво място; и хората, които правят мен по-добра, които ме вдъхновяват да ставам по-добра. И не е вярно, че обичаме онези, които ни удовлетворяват. Може да е и “колкото повече ме биеш, толкова повече те обичам.”
Тиртха Махарадж: Извънредно вярно!
Према: Това, което обичаме е красотата.
Дани: Мисля, че хората могат да бъдат красиви по много различни начини. Но това което прави грозния красив или красивия грозен е способността му – и съответно неговата неспособност – да се грижи за другите и да им служи.
Рамвиджай: Не знам как е в другите езици, но на български има една дума – думата “обичам” – която има две значения. “Обичам салам” е едното значение. Това означава пълна експлоатация. И абсолютносъщата дума се използва, когато обичам някого – което би трябвало да е саможертва и служене.
Рукмини: Има състояние, което се нарича “влюбен съм”…
Тиртха Махарадж: Което означава “В илюзия съм.”
Рамвиджай: Но “влюбен съм” също много често означава “привързан съм” – към цигарите например, или към алкохола. Това също е любов! Така че този въпрос е много подвеждащ. Защото една и съща дума или едно и също състояние може да отговаря на пълна експлоатация или на пълно служене. Това е, което исках да отбележа.
Тиртха Махарадж: Благодаря ви. Това ми напомни една дефиниция за любов: че любовта е най-интелигентният начин за експлоатация. Мисля, че дадохте много забележителни отговори и мнения: че обожаваме божествените качества, че ценим божествените характеристики, че обичаме душата като изражение на Бога в човешките същества – това е изключително висше. Обикновено харесваме хората заради качествата им. Или заради това, което притежават. Вероятно  ги обичаме и заради настроението им. Може да навлизате до все по-фини и по-фини нива. Не харесвате човека, но харесвате джоба му. Не харесвате човека, но харесвате колата му. Не харесвате човека, но харесвате това, че той или тя ви харесва. Не харесвате човека, но ви харесва това, че той ви служи. Много е трудно да стигнете до идеала, при който обичате самия него. Не нещо извън него, обичаме самия него. Това е много близко до идеята, че обичаме неговото съществуване. Това че съществува – обичаме това, че просто го има. Това са много, много висши степени на любов. Но ако имаме божествено виждане, ако имаме духовен поглед, тогава ще обичаме душата – окончателният аспект на личността. Не нещо извън него, а самата му душа. А ако виждаме душата, нейните качества ще ни напомнят божествените качества. Като сат-чит-ананда – вечност, знание, блаженство. Можем с други думи да кажем, че смисълът на живота е любовта. Сат-чит-ананда, смисълът на живота е блаженството. Смисълът (чит) на живота (сат) е любовта (ананда). Тогава това е нещо, което ни е много близко.
Но можем да продължаваме да теоретизираме нивата на любовта… Докато не познаем наистина какво е, това си остават само теории. Нека намерим практическа дефиниция за любовта – това е служенето. Любов означава служене. Тъй че ако искате да проверите теориите си на практика – действайте! Затова искаме ли да обичаме Бога, трябва да Му служим. А най-доброто служене е да Го славим. Това е религията отвъд религиите.

*  Цитат от песен на Крипадхам дас

(Fragmentos de discusión con B.K.Tirtha Maharaj, el 26.11.2006, Sofía)

Tirtha Maharaj: ¿Qué es lo que amamos en una persona? Pensad en ello durante medio minuto – cada uno por sí.
Anónimo: Creo que nos gusta  lo que hay de divino en cada uno, el alma que es la expresión del amor, de la bondad y de la misericordia.
Tirtha Maharaj: ¡Me parece que has dado la respuesta definitiva!
Hari-lila: En efecto, la primera parte de mi respuesta es igual. Sin embargo, nos gusta la gente que manifieste distintas modalidades para darnos satisfacción. A lo mejor amamos el alma porque es chispa que proviene de Dios.
El Menor Dany: Amamos lo que nos hace falta.
Otro: ¿Acaso sea necesario tener una razón para amar? ¿No podemos amar sin razón ni motivo? Pienso que el amor no se dejaría influenciar por algo exterior.
Kripadham: Amamos a Dios desde el punto de vista filosófico. En la práctica, lo que nos atrae en una persona son sus diversas cualidades y lo que hay de único, de inconfundible en esta persona  y así nuestro amor también es único.
Tirtha Maharaj: “Cada uno busca castidad, cada uno busca amor… ” *
Yamuna:  En relación con lo que él acaba de decir, creo que siempre nos gustan las seis cualidades  divinas siempre cuando alguien las demuestra – riqueza, fuerza, gloria, hermosura, ¡saber y abnegación. Una vez Ramvijay me había dicho: “¡Tú quieres tener el Sur y el Norte a la vez!” De cierto modo nuestro amor es así: nos gusta cuando alguien tenga cualidades contradictorias hasta el extremo y que las tenga a la vez.
Hari-lila: Debes hablar de ti personalmente, o sea que a ti te gusta eso o aquello y no de nosotros.
Yamuna: Maharaj, ¡formulo objeción! Creo que esto es válido  para todos nosotros
Ramvijay: Nosotros objetamos. Nosotros no pensamos de este modo.
Rukmini: En primer lugar quiero decir que a mí también me gusta la manifestación divina en una persona humana. Pero lo que de verdad me gusta o lo que amo es la capacidad que tiene cierta gente de hacer bien y de transformar el mundo en un lugar más hermoso y también me gusta la gente  que pueda transformar y mejorar mi persona, la gente que hace de mi una persona mejor y que me inspire a ser mejor. Tampoco es verdad que amamos a los que nos traigan satisfacción. Puede ser: “Por más que me pegues una paliza, más te amo yo.”
Tirtha Maharaj: ¡Es pura verdad!
Prema: Lo que amamos es la belleza.
Dani: Pienso que la gente puede ser bella de muchas y  distintas maneras. Pero lo que hace feo a un hermoso y lo que transforma en hermoso a un feo es  su capacidad – y respectivamente, su incapacidad a atender y de servir a otra gente.
Ramvijay: No sé cómo ocurre con otros idiomas pero en el idioma búlgaro la palabra “amo” tiene dos significados. Uno de ellos es “Amo el chorizo.” Significa explotación completa. Y absolutamente la misma palabra se utiliza cuando amo a alguien o a laguna – lo que debería ser sacrificio y servicio.
Rukmini: Existe un estado que se llama “estoy enamorado… ”
Tirtha Maharaj: Lo que significa “estoy ilusionado… ”
Ramvijay: Sin embargo “estoy enamorado” frecuentemente significa también “estoy ligado o estoy adicto” – por ejemplo para con los cigarrillos o el alcohol.  ¡También es cierto tipo de amor! De modo que la  cuestión es  embaucada  y  sugiere la  respuesta. Porque la misma palabra o el mismo estado anímico  puede corresponder a explotación completa  y a servicio abnegado y completo. Esto es lo que yo quería marcar.
Tirtha Maharaj: Os agradezco. Todo esto me lleva a acordarme de una definición del amor: sea que el amor es el modo más inteligente de explotación. Pienso que habéis dado unas respuestas y habéis expresado opiniones  notorias en el sentido de que apreciamos las características divinas,  que amamos el alma humana en la medida que es un reflejo de Dios en los seres humanos – y esto en efecto es algo supremo.
Habitualmente  la gente nos gusta por sus cualidades. O por lo que poseen. Probablemente amamos a cierta gente por estar bien humorada. Podéis seguir introduciéndoos  en niveles cada vez más finos. No os gusta una persona pero sí os gusta su bolsillo. No os gusta la persona pero sí os gusta su coche. No os gusta una persona pero os gusta el hecho que gustáis a él o a ella. No os gusta una persona pero sí os gusta que esta persona os sirva. Es muy difícil alcanzar a lo ideal o sea que amáis a la propia  persona – él o ella. No amáis algo exterior sino la propia persona – él o ella. Y esto se acerca mucho a la idea que amamos su propia existencia. Amamos el hecho que esta persona exista que hay una persona como él o ella. Sin embargo si poseemos una visión divina, al echar  una mirada espiritual  e inspirada sobre esta persona, entonces amaremos el alma – que es el aspecto definitivo de la persona. No algo exterior, sino la propia alma.
Y si alcanzamos a ver el alma, sus cualidades nos recordarán las cualidades divinas. Como las cualidades sat-chit-ananda- eternidad, saber, beatitud. Con otras palabras podemos afirmar que el sentido de la vida reside en el amor. Sat-chit-ananda, el sentido da la vida es la beatitud.  El sentido chit de la vida sat es el amor ananda. Es algo muy íntimo.
Podemos seguir teorizando sobre los niveles del amor. Sin haber conocido en realidad qué es amor, no quedan más que teorías. Debemos hallar la definición práctica del amor – y esto es el servicio. Amar significa servir. De modo que si queréis averiguar en la práctica las teorías – ¡hay que actuar! Por esto si queremos amar a Dios debemos servirle  a El. Y el mejor servicio es glorificarle a El.. Es una religión que va más allá de las religiones.

*citación de un canto de Kripadham das

(разговор с Б.К.Тиртха Махараджа, 26.11.2006, София)

Тиртха Махарадж: Чего мы любим в данном человеке? Подумайте минутку.
Некой : Считаю, что любим божественные качества в человеке, его душу,  которая представляет нам любовь, доброту и милость.
Тиртха Махарадж: Думаю, что это и есть окончательный ответ!
Хари-лила: Первая часть  моего ответа такая же. Но мы влюбляемся ради того, чтобы они нас удовлетворяли  разными способами. В самом лучшем случае любим человеческую душу, как частичку Бога.
Маленький Дани: Мы любим то, что у нас нет.
Другой: А  нужна какая либо причина, чтобы любить? Нельзя ли любить  без основания?! Безпричинно… Думаю, что любви не  нужны внешние причины.
Крипадхам: С философской точки зрения мы любим Бог. На практике мы привлекаемся разными качествами человека и ищем уникальность, любовь бывает уникальной в своём роде.
Тиртха Махарадж: “Каждый ищет чистоту, каждый ищет  любовь… ” *
Ямуна: В связи с тем, что он сказал: думаю, что мы всегда ищем в других тех шесть божественных качеств, которые  отражаються в кого нибудь – богатство, сила, слава, красота, знание и отречение. Однаждый Рамвиджай  сказал мне: “Ты хочешь север и юг одновременно!” Некоторым образом наша любовь такая; нравиться нам, когда некто имеет противоречивые до предельной степени качества, и притом одновременно.
Хари-лила: Нужно говорить лично о себе , что тебе нравиться, а  не говорить  нам нравиться.
Ямуна: Махарадж, я возражаю! Считаю, что  все к этому стремяться.
Рамвиджай: Мы возражаем. Мы не думаем так, как она.
Рукмини: Первое, что я хотела сказать, это то, что мне также нравяться божественые проявления в человеке. Но то, что прежде всего мне нравиться или то что больше всего я люблю – это способность людей сделать мир добрее и красивее, а также людей , которые делают меня добрее, которые  вдохновляют меня становиться добрее. И это не верно, что любим тех , которые удовлетворяют нас. Возможно и так что “сколь больше ты меня унижаешь, тем больше я тебя люблю”
Тиртха Махарадж: Совершенно верно!
Према: То, что мы любим – это красота.
Другой Дани: Думаю, что люди могут быть красивыми разными способами. Но то, что делает некрасивого красивым или красивого некрасивым, это его способность –  или соответственно эго неспособность  – заботиться о других и служить им.
Рамвиджай: Не знаю как  в других языках, но в болгарском есть одно слово – слово “люблю” – которое имеет два значения. “люблю колбасу”- это первое значение и означает полная эксплоатация другого. И абсолютно такое же слово используеться, когда я люблю кого то – а ведь в этом случае это должно быть пожертвование и служение.
Рукмини: Есть состояние, которое называеться “я влюблен”…
Тиртха Махарадж: Которое означает “Я нахажусь в иллюзии”
Рамвиджай: Но “я влюблён” также  означает “я привязан” – к сигаретам, например, или к алкоголю. Это также любовь! Так что этот вопрос неоднозначный. Потому что одному и тому же слову или одному и тому же состоянию могут соответ ствовать или полнейшую эксплоатацию или полностью преданном служении.
Тиртха Махарадж: Спасибо вам. Это напоминает мне об одной  дефиниции любви: что любовь ¬ это самый интеллигентный способь эксплоатации. Думаю, что ваши ответы выдающиеся и ваше мнение: что обожаем в человеке божественные качества, что мы очень любим божественные особенности, что любим душу, как выражение самого Бога в человеческих существ – это всё очень высшее. Обычно нам нравяться люди, потому что они имеют определенные  качества. Или потому что они имеют определённые притежания. Вероятно мы любим их, потому что они находяться в определённом настроении. Вы можете входить во всё более высших уровнях. Не нравиться вам человек, но нравяться вам его деньги, его машина. Не нравиться вам человек, но нравиться вам то, что он или она вас любят. Не нравиться вам человек, но нравиться  то что он вам служит. Очень трудно достичь идеал, при котором вы будете любит его самого. Не что то вне его самого, а самого человека. Это уже очень близко к идее, что  любим его существование. То ¬ что он существует – мы любим его просто за то, что он существует.  Это очень, очень высшие уровни любви. Но если мы имеем божественное видение, если имеем духовный взгяд, тогда мы будем любить душу – это конечный аспект личности. Не что то вне его самого, а самую его душу. А если мы видим душу, её качества будут напоминать нам божественные качества. Как, например сат-чит-ананда – вечность, знание, блаженство. Другими словами можем сказать, что смысл  жизни ¬ это любовь. Сат-чит-ананда, смысл жизни это – блаженство. Смысл (чит)  жизни (сат) – это любовь (ананда). Тогда – это то, что нам очень близко. Мы можем продолжать теоретизировать об разных уровнях любви… Пока не получим познание  о том, что она являеться в самом деле, всё будет только на теории. Пусть мы найдём практическую дефиницию любви – это служение. Любовь означает служение. Так что, если вы хотите проверить теорию – действуйте! Если мы хотим полюбить Бога, нужно Ему служить. А самое лучшее служение Ему – это прославлять Его. Это религия, которая находиться за пределами религий.

*Это текст из песни Крипадхьама прабху.

(श्री भ.क.तीर्थ महाराज से हुई चर्चा से उद्धृत , २६ .११ .२००६ , सोफिया )

तीर्थ महाराज : हमें एक व्यक्ति में क्या प्यारा लगता है ? आधे क्षण के लिए अपने लिए सोचो .

अन्य : मैं सोचता हूँ कि हम एक व्यक्ति में दिव्य गुण पसंद करते हैं, उसकी आत्मा , जो प्रेम, दयालुता और दया की एक अभिव्यक्ति है.
तीर्थ महाराज : मुझे लगता है कि आप अंतिम जवाब दिया है!

हरी -लीला : मेरे जवाब का पहला भाग वास्तव में ऐसा ही है. लेकिन हम, लोगों को पसंद करते हैं , जो विभिन्न तरीकों से हमें संतुष्ट करते हैं. सबसे अच्छे मामले में हम उनकी आत्मा को परमेश्वर की एक झलक के रूप में पसंद करते हैं.
दानी : जो हमारे पास नहीं है ,हम उसे पसंद करते हैं,

अन्य: क्या किसी को प्रेम करने के लिए कोई कारण होना चाहिए?बिना कारण …मुझे लगता है कि प्रेम किसी बाहरी तत्व से प्रभावित नहीं होता है.

कृपाधाम : दार्शनिक दृष्टिकोण से हमें भगवान से प्यार है. व्यावहारिक रूप से हम उस व्यक्ति केविभिन्न गुणों से आकर्षित होते हैं और हम विशिष्टता को ढूंढ रहे हैं, हमारा प्रेम अद्वितीय है.

तीर्थ महाराज : “सब लोग पवित्रता की तलाश में है, हर कोई प्यार खोज रहा है…” [*]

यमुना : उसने जो कहा है ,इस संबंध में, मुझे लगता है कि हम हमेशा छह दिव्य गुणों को पसंद करते हैं जब कोई उन्हें दर्शाता है – समृद्धि, शक्ति, महिमा, सौंदर्य, ज्ञान और त्याग. एक बार रामविजय ने मुझसे कहा: “आह, तुम जो चाहती हो वह है उत्तर और दक्षिण एक साथ !” किसी तरह हमारा प्यार इसी तरह का है,जब किसी में बिलकुल विपरीत गुण हों ,तब हम ऐसे व्यक्ति को पसंद करते हैं .

हरी -लीला : .आप ,विशेष रूप से खुद के लिए बात करें , कि आप ऐसा पसंद करती हैं ,न कि हम पसंद करते हैं .
यमुना : महाराज , मैं आपति करती हूँ,मुझे लगता है कि यह सब के लिए है I

रामविजय : हम आपत्ति करते हैं.हमें यह पसंद नहीं है

रुक्मिणी : ”सबसे पहले मेरा भी यह कहना है कि जो मैं पसंद करती हूँ :वह दिव्य अभिव्यक्ति है. लेकिन वास्तव में मुझे पसंद है या प्यारा लगता है ,वह ,लोगों की दुनिया को एक बेहतर और अधिक सुंदरजगह बनाने की क्षमता है, और वे लोग,जो मुझे मुझे बेहतर बनाते है ,बेहतर बनने के लिए उत्साहित करते हैं. यह सच नहीं है कि हम उनसे प्यार करते हैं , जो हमारे लिए सुख प्रस्तुत कर रहे हैं यह वेसा ही है “तुम मुझे जितना पीटते हो ,मैं तुमसे उतना ही अधिक प्यार करता हूँ.”

तीर्थ महाराज : बिलकुल सत्य है !

प्रेमा : हमें सौंदर्य पसंद है .

दानी : मुझे लगता है कि लोग कई विभिन्न तरीकों से सुंदर हो सकते हैं . लेकिन वह क्या है ,जो बदसूरत व्यक्ति को सुंदर या सुंदर व्यक्ति को बदसूरत बना देता है,वह उसकी क्षमता है–या इसी क्रम में अक्षमता – – दूसरों की देखभाल करने कीऔर दूसरों की सेवा करने की l

रामविजय : अन्य भाषाओं में पता नहीं , लेकिन बल्गेरियाई भाषा में एक शब्द है – उसके दो अर्थ है – शब्द है “ओबिचम ” (प्रेम) है. इसका एक अर्थ है, “मैं सॉसेज पसंद करता हूँ “. इसका पूरी तरह से मतलब है “शोषण”. और बिल्कुल वही शब्द प्रयोग किया जाता है जब मैं किसी को प्यार करता हूँ – जिसे करने के लिए त्याग और सेवा का होना आवश्यक है.

रुक्मिणी : यह वो दशा है ,जिसे कह सकते हैं “ मुझे प्यार हो गया है ”…

तीर्थ महाराज : अर्ताथ “मैं भ्रम मैं हूँ ”

रामविजय: लेकिन ” मुझे प्यार हो गया है” बहुत बार इस का अर्थ है “मैं जुड़ा हुआ हूँ ” – उदाहरण के लिए सिगरेट , या शराब से . यह भी प्यार है! यह सवाल तो बहुत मुश्किल है. क्योंकि एक शब्द और एक शर्त है लगभग पूर्ण दोहन करने के लिए और पूर्ण सेवा के लिए ही! यह मेरी राय है.

तीर्थ महाराज : धन्यवाद. इससे मुझे प्रेम की एक परिभाषा याद आती है कि प्यार शोषण कासबसे बुद्धिमान तरीका है. मुझे लगता है तुमने बहुत ही उल्लेखनीय उत्तर और राय दी है. कि हम आध्यात्मिक गुणों की पूजा करते हैं , कि हम दिव्य गुणों को पसंद करते हैं .कि हम परमेश्वर के मनुष्य में आत्मा के रूप में प्रतिनिधित्व को पसंद करते हैं – यह बहुत उच्च स्तर है. आमतौर पर हम लोगों को उनके गुणों के लिए पसंद करते हैं या उनकी संपत्ति के लिए. हो सकता है कि हम उन्हें अपने मूड के लिए प्यार करते हैं . आप बेहतर और बेहतर स्तर तक जा सकते हैं. आप उस व्यक्ति को नहीं, बल्कि पॉकेट/जेब को पसंद करते हैं .आप व्यक्ति को पसंद नहीं करते ,पर आप को पसंद है कि वह आप को पसंद करता है या पसंद करती है ,आप को व्यक्ति पसंद नहीं है , लेकिन आप की वह सेवा करता है ,यह आप को पसंद है . उसका बाहरी स्वरुप नहीं ,बल्कि आप उसे प्यार करते हैं . आप उसके अस्तित्व को प्रेम करते हैं,इस विचार के साथ यह रहता है. उसका अस्तित्व, यह कि वह मौजूद है – आप इसे प्यार करते हैं कि वह मौजूद है. ये प्यार के, बहुत उच्च स्तर hain. व्यक्ति की परम पहलू – लेकिन अगर हमारी दिव्य दृष्टि है, अगर हमारी आध्यात्मिक दृष्टि है, तो हम आत्मा से प्यार कर सकते हैं- व्यक्ति का सर्वश्रेष्ठ पक्ष . उसका बाहरी रूप नहीं ,बल्कि सिर्फ आत्मा ही . और अगर हम आत्मा को देखते हैं, तो आत्मा के गुण हमें दिव्य गुणों की याद दिलाते रहेंगे जैसे सत – चित्त – आनंद, अनंत काल, ज्ञान और परम आनंद . हम इसे दूसरे शब्दों में कह सकते हैं कि जीवन का अर्थ है प्रेम .सत -चित- आनंद, जीवन का अर्थ परमानन्द है. जीवन(सत ) का अर्थ (चित ) प्यार (परम आनंद) है. तो यह बहुत पास है हमारे. लेकिन हम प्यार के भिन्न भिन्न स्तरको सैद्धांतिक रूप दे सकते हैं जब तक हम नहीं जानते कि यह क्या है, तब तक यह सिर्फ सिद्धांत है. चलो प्यार की एक व्यावहारिक परिभाषा ढूंढे – कि प्रेम सेवा है.प्रेम का अर्थ सेवा है. तो अगर हम व्यव्हार द्वारा अपने सिद्धांत की जाँच करना चाहते हैं – तो करें ! इसलिए यदि हम भगवान से प्यार करना चाहते हैं, हमें उसकी सेवा करनी है. और सबसे अच्छी सेवा है उसका महिमागान. यह धर्म से परे धर्म है…

[*] कृपाधाम दास द्वारा रचित गीत से उद्धरण