Sharanagati

(from lecture of B. K. Tirtha Maharaj, 2 of September 2006, Sofia)

If we are here in Sofia, definitely we should speak about philosophy, as “sofia” means “wisdom”

There is a difference between knowledge and wisdom. Knowledge means information. Wisdom means complete vision of existence. And we can say that real wisdom is the practical ability to love. This is a great secret of life.

And the reason why we practice the tradition of India is that we have respect for this ancient culture. Because in the form of this Indian tradition, something eternal and universal is preserved for us. Indian tradition is very ancient, thousands of years past it has. This tradition has survived so many difficulties, that we in the west didn’t even meet so far. And if we learn from the wisdom of the East and the wisdom of India, then we can enhance our life, make our life more perfect.

If we consider, India had given quite few valuable things to the whole world. These days for example “meditation” or “yoga” – these are common words all over the world. But of course, sometimes there is a misunderstanding of the words, because they speak of fashion gurus, of firm theories and philosophies of companies – but this is not the real thing. Guru should be a spiritual person; philosophy should deal with the ultimate questions of life.

But in order to understand and trying to illustrate what is a practical wisdom, I’d like to tell you a story. Once Confucius, Lao Dze and Lord Buddha were meeting together. May be the story is not quite exact in every respect, but still for the sake of understanding, this is very good one. So these three great personalities were meeting and they were observing one object – it was a jar full of vinegar. And you know, Confucius is a very realistic person, his philosophy is very realistic. So he put his finger into the vinegar, tasted it and said: “This is sour.” Then came Lord Buddha, who is a little pessimistic about realities of life. So he also put his finger into the vinegar, tasted it and said: “This is not sour, this is bitter.” But then came Lao Dze, also put his finger into the vinegar and tasted it. And then he said: “No, this not sour, but this is not bitter – this is sweet!”

So this is the practical wisdom. We are tasting life, we are tasting the vinegar of life. Sometimes feel like this, like that… but if you are wise enough this will be sweet for you.

Be proud to be citizens of Sofia, of wisdom; and practice this wisdom to the better goal, ultimate goal of your life. Because we can find our happiness and we can make the life sweet by the connection of the Supreme Lord – Lord Krishna.

(B. K. Tírtha Mahárádzs leckéjéből, 2006. szeptember 2, Szófia)

Ha már itt vagyunk Szófiában, mindenképpen beszélnünk kell a filozófiáról, mert “szófia” azt jelenti “bölcsesség”.

Különbséget kell tennünk tudás és bölcsesség között. A tudás információt jelent. A bölcsesség pedig a létezésről alkotott komplett látásmódot. Azt is mondhatjuk tehát, hogy az igazi bölcsesség a szeretetre való gyakorlati képesség. Ez az élet nagy titka.

Az ok pedig amiért az indiai tradíciót gyakoroljuk, hogy tiszteljük ezt az ősi kultúrát. Mert ezen indiai tradíció formájában valami örök és univerzális érvényű dolog marad fenn a számunkra. Az indiai hagyomány nagyon ősi, több ezer éves múltra tekint vissza. Ez a tradíció sok-sok nehézséget átélt már, amivel mi itt nyugaton még csak nem is találkoztunk. Ha pedig tanulunk a kelet és India bölcsességéből felemelhetjük és tökéletesebbé tehetjük életünket.

Ha belegondolunk India jó néhány értékes dolgot adott már a világnak. Manapság például a „meditáció” vagy „jóga” az egész világon ismert kifejezések. Persze néha félreértelmezik ezeket a szavakat. Mert például divatgurukról beszélnek vagy a cégfilozófiáról, ez azonban nem a valódi dolog. A gurunak egy lelki személynek kell lennie, a filozófiának pedig az élet végső kérdéseivel kell foglalkoznia.

De hogy megérthessük és megpróbáljam illusztrálni mi is a gyakorlati bölcsesség, szeretnék elmondani egy történetet. Egyszer Konfucius, Lao Ce és az Úr Buddha találkoztak. Meglehet, hogy a történet nem pontos minden tekintetben, mégis a megértés szempontjából nagyon jó történet. Találkozott tehát ezen három nagy személyiség és megvizsgáltak egy dolgot, ami egy ecettel teli üveg volt. És tudjátok, Konfucius egy nagyon realista személy, filozófiája is realista. Beledugta tehát az úját az ecetbe, megkóstolta és így szólt: „Ez savanyú.” Ez után az Úr Buddha következett, aki egy kicsit pesszimista az élet valóságával kapcsolatban. Ő is beledugta tehát az úját az ecetbe, megkóstolta és így szólt: „Ez nem savanyú, ez keserű.” Azonban jött Lao Ce, aki szintén beledugta az úját az ecetbe és megkóstolta. Aztán így szólt: „Nem, ez nem savanyú, de nem is keserű, ez édes!”

Ez tehát a gyakorlati bölcsesség. Az életet, az élet ecetét kóstolgatjuk. Néha ilyennek, máskor amolyannak tűnik… ha azonban elég bölcs vagy számodra édes lesz.

Legyetek büszkék arra, hogy Szófia lakosai vagytok, a bölcsesség lakosai; és gyakoroljátok ezt a bölcsességet az élet jobb, végső célja érdekében. Mert megtalálhatjuk a boldogságot és édessé tehetjük az életet a Legfelsőbb Úrral, Krsnával való kapcsolat által.

(от лекция на Б.К.Тиртха Махарадж, 2 септември 2006, София)

Понеже се намираме в София, непременно трябва да говорим за философия, понеже „софия” означава „мъдрост”.

Има разлика между знание и мъдрост. Знанието е информация; мъдростта е цялостен поглед към битието. И можем да кажем, че истинската мъдрост е практическата способност да обичаме. Това е велика тайна на живота.

А причината да практикуваме традицията на Индия е почитта ни към тази древна култура. Защото под формата на тази индийска традиция за нас е съхранено нещо вечно и универсално. Индийската традиция е много древна, тя има хилядолетно минало. Преминала е през толкова много трудности, с каквито ние на Запад досега изобщо не сме се сблъсквали. И ако се поучим от мъдростта на Изтока, от мъдростта на Индия, бихме могли да обогатим живота си и да го направим по-съвършен.

Ако се замислим, ще видим колко ценни неща е дала Индия на света. В наши дни например „медитация” или „йога” са често срещани думи по целия свят. Разбира се понякога те биват разбирани погрешно, понеже се говори за модни гуру или за корпоративна философия – но това не е истинското нещо. Гуру трябва да бъде духовна личност, а философията следва да се занимава с най-важните въпроси на съществуването.

Но за да разберем, в опит да илюстрирам какво представлява практическата мъдрост, бих искал да ви разкажа една история. Веднъж се срещнали Конфуций, Лао Дзъ и Бог Буда. Историята може да не е кой знае колко точно във всички отношения, но помага на разбирането. И тъй, тези три велики личности се срещнали и изследвали един предмет, а именно кана пълна с оцет. Както знаете, Конфуций е човек реалист, неговата философия е съвсем реалистична. Той потопил пръст в оцета, вкусил го и рекъл: „Киселее.” След него пристъпил Бог Буда, който е песимистично настроен към реалностите в живота. Той също топнал пръст в оцета, близнал го и казал: „Не киселее, ами горчи.” Но тогава дошъл Лао Дзъ, бръкнал с пръст в оцета и го опитал, а сетне рекъл: „Нито е кисело, нито е горчиво. Сладко е!”

В това се състои практическата мъдрост. Ние пием живота, отпиваме оцета на живота. Понякога ни се струва един, друг път друг… но ако сме достатъчно мъдри, за нас той ще бъде сладък.

Бъдете горди, че сте жители на София, на мъдростта; и практикувайте мъдростта с най-добрата цел, най-висшата цел в живота си. Защото можем да намерим своето щастие и да направим живота си сладък чрез връзката с Върховния Бог – Бог Кришна.

(Von einem Vortrag von B.K.Tirtha Maharaj, 2.September 2006 in Sofia)

Da wir hier in Sofia sind, sollten wir sicherlich über Philosophie reden, denn “Sofia” bedeutet “Weisheit”.

Es gibt einen Unterschied zwischen Wissen und Weisheit. Wissen bedeutet Information. Weisheit bedeutet, ein komplettes Verständnis der Existenz. Und wir können sagen, dass die wirkliche Weisheit, die Fähigkeit, zu lieben ist. Das ist ein grosses Geheimnis des Lebens.

Der Grund, warum wir die Tradition von Indien praktizieren, ist weil wir Respekt haben für diese alte Kultur. Denn in der Form dieser indischen Tradition ist etwas ewiges und universelles für uns erhalten. Indische Kultur ist sehr sehr alt – tausende Jahre Vergangenheit hat sie. Diese Tradition hat so viele Schwierigkeiten überlebt, womit wir hier im Westen noch überhaupt keine Erfahrungen haben. Und wenn wir bereit sind zu lernen, von den Weisheiten des Ostens, von den Weisheiten Indiens, dann können wir unser Leben sehr stark bereichern und unser Leben vollkommen machen.

Wenn wir mal nachdenken – Indien hat einige sehr wichtige Dinge gegeben zu der gesamten Welt. Worte wie “Yoga” und “Meditation” sind heutzutage im alltäglichen Sprachgebrauch gegenwärtig. Natürlich gibt es auch öfters ein falsches Verständnis dieser Begriffe- denn es wird gesprochen von “Mode-gurus” von “Geschäfts-philosophien und Theorien”. Aber das ist nicht, um was es wirklich geht.

Guru sollte eine spirituelle Person sein und Philosophie sollte von den letztendlichen Fragen des Lebens handeln. Aber zum besseren Verständnis und um zu illustrieren, was wirklich Philosophie ist, möchte ich euch gerne eine Geschichte erzählen. Einmal haben sich Konfuzius, Lao Tse und Lord Buddha getroffen. Vielleicht mag diese Geschichte nicht in allen Bereichen korrekt sein, aber dennoch, ist sie gut, um besser zu verstehen, um was es geht.

So diese 3 großen Personen haben sich getroffen und sie haben einen Gegenstand betrachtet. Es war ein Krug voller Essig. Und ihr wißt, Konfuzius ist eine sehr realistische Person, seine Philosophie ist sehr realistisch. So er hat seinen Finger in den Essig gesteckt, hat davon gekostet und hat gesagt: “Das ist sauer.” Dann kam Lord Buddha – er hat eine etwas pessimistische Lebensanschauung. So er hat auch seinen Finger in den Essig gesteckt, hat davon gekostet und hat gesagt: “Das ist nicht sauer, das ist bitter.” Und dann kam Lao Tse hat seinen Finger auch in den Essig gesteckt und hat gesagt: “Nein, das ist nicht sauer, es ist aber auch nicht bitter – es ist süss!”

So das ist die praktische Weisheit. Wir kosten das Leben, wir kosten den Essig des Lebens. Manchmal schmeckt es so, dann wieder so – aber wenn du wirklich weise bist, wird es für dich immer süss sein.

Seid stolz, dass ihr Bürger von Sofia, von Weisheit seid -und praktiziert diese Weisheit, um ein besseres Ziel, das letztendliche Ziel des Lebens zu erreichen.

Weil wir können unser Glück finden und unser Leben süss machen, indem wir uns

mit dem höchsten Herrn, Lord Krsna verbinden.

(лекция Б.К.Тиртха Махараджи, 2 сентября 2006 год, София)

Потому что мы находимся в Софии, непременно надо говорить о мудрости, потому что имя „софия” означает мудрость.

Есть разница между знанием и мудростью. Знание – это информация, мудрость – это всеобхватный взгляд к жизни. И можно сказать, что настоящая мудрость – это способность любить. Это великая тайна жизни.

М, следуем традиции Индии по причине уважения к этой древней культуре. Потому что в облике этой индийской културы сохранено что-то безсмертное, универсальное. Индийская традиция очень древняя, она имеет тысячелетнее прошлое. Она прошла через такие трудности, с какими мы, на Западе, вообще никогда не сталкивались. И если мы станем мудрее, прикасаясь к мудрости Востока, к мудрости Индии, мы могли бы сделать свою жизнь лучше и совершеннее.

Если мы задумаемся, мы увидим  какие ценности дала Индия миру. В наши дни например „медитация” или „йога” – это часто изпользованные слова во всем мире. Конечно, иногда понимание об них ошибочно, потому что идет речь о модных гуру или о корпоративной философии – но это не настоящее. Гуру должен быть духовной личностью, а философията должна заниматься самыми важными вопросами существования.

Но чтобы понять, что это такое практическая мудрость, я иллюстрирую её разсказав вам одну историю. Однажды встртились Конфуций, Лао Дзъ и Бог Буда. История может и не весьма точная во всех отношениях, но помагает пониманию. И так, эти три великие личности встретились и начали обследовать один предмет – сосуд полный уксусом. Как вы знаете Конфуций человек, ступивший твердо на земле и его философия совсем реалистична. От намочил палец в уксусе, попробовал и сказал: „Кислый.” Потом подступил Бог Буда, которы имеет песимистичное отношение к реальностям жизни. Он тоже намочил палец, попробовал и сказал: „Не кислый, а горький.” Но тогда пришел Лао Дзъ, намочил палец, попробовал и сказал: „ Не кислый и не горький, а сладкий!”

В этом состоится практическая мудрость. Мы пьём жизнь, мы пьём уксус жизни. Иногда он нам кажется одним, другой раз другим… но если мы достаточно мудры, для нас он будет всегда сладким.

Будьте горды, что вы жители Софии, жители мудрости… и практикуйте мудрость с самой лучшей целью, самой высшей целью своей жизни. Потому что мы можем найти свое счастье и сделать свою жизнь сладкой с помощью связи с Верховным Господом – Господом Кришны.

(з лекції на Б.К.Тиртхи Махараджа, 2 версня 2006, Софія)

Ми в Софії і тому нам треба говорити про філософію, бо „софія” означає „мудрість”.

Є різниця між знанням і муростью. Знання це інформація; мудрість – повний погляд до життя. Можемо сказати, що справжна мудрість це здатність любити. Це величезне таємниця життя.

Причиною практикувати традицію Індії це повага до цієї древної культури. Тому що в обличчі цієї  індійської традисції для нас збережено щось вічне і універсальне. Індійська традиція дуже древна, вона має тисячилітне минуле. Пройшла через багато труднощів, як ми на Заході досі не стикалися. І якщо ми дізнаємося мудрості Сходу, мудрість Індії, ми могли б збагатити своє життя і зробити його більш досконалим.

Якщо  подумаємо, ми побачимо, скільки цінних речей Індія дала світу. В даний час, наприклад, “медитація”, або “йога”, часто зустрічаємі слова у світі. Звичайно, іноді їх направильно розуміють, тому що часто річь йде про гуру моди або корпоративну філософію – але це не справжні речі. Гуру повинен бути духовною людиною, і філософія повинна займатися найбільш важливими питаннями існування.

Але щоб зрозуміти, в спробі показати, що таке практична мудрість, я хотів би розповісти вам одну історію. Одного разу зустрилися Конфуцій, Лао-цзи і Бог Будда. Історія, можна і не дуже точна у всіх відносинах, але це допомагає розумінню. Ітак, ці три велики особистості зустрілися і досліджували один предмет, а саме глечик, повний оцту. Як ви знаєте, Конфуцій людина реаліст, його філософія цілком реальна. Він занурив палець в оцет, спробував і сказав: “Це кисло”. Після нього прийшов спробувати   Бог Будда, хто з песимізмом відноситься до реалій життя. Він також занурити палець в оцет, лизнув його і сказав: “. Не кисло, але гірко”. Але потім Лао-цзи, занурив палець в оцет і спробувал його, і, нарешті, сказав: “Це не кисло і не гірко.Це солодко! “

От у цьому і полягає практична мудрість. Ми п’ємо життя, відпиваємо оцту життя. Іноді здається, один, то інший … але якщо ми досить мудрі, для нас він буде солодким.

Будьте гордими тим, що ви жителі Софії, мудрості та практикуйте мудрість, з найкращою метою , найвищою метою у житті. Тому що ми можемо знайти своє щастя і зробити життя солодким відносинами з Верховним Богом – Бог Крішна.

(श्री भ.क. तीर्थ महाराज के व्याख्यान से उदधृत ,२ सितम्बर ,२००६,सोफिया)

जैसा कि आप को विदित है कि हम सोफिया में हैं तो हमें दर्शन के विषय मैं बोलना चाहिए ,क्योंकि “सोफिया” का अर्थ है” बुद्धिमत्ता”

.ज्ञान एवं बुद्धिमत्ता के बीच अंतर होता है |ज्ञान अर्थात सूचना | बुद्धिमत्ता का अर्थ है :अस्तित्त्व का सम्पूर्ण अवलोकन | हम कह सकते हैं कि वास्तविक बुद्धिमत्ता है प्रेम करने की व्यवहारिक योग्यता |यह जीवन का उत्कृष्ट रहस्य है |

हम भारत की परम्पराओं का पालन क्यूँ करते हैं ,इसका कारण यह है कि हम इस प्राचीन संस्कृति का आदर करते हैं क्यूंकि भारतीय परम्पराओं के रूप में हमारे लिए कुछ शाश्वत एवं असीम संरक्षित है |भारतीय परंपरा बहुत प्राचीन हैं ,हजारों वर्षों का अतीत इससे सम्बद्ध है |यह परम्परा उन कठिनाइयों में भी बची रही है ,जिनसे पश्चिम में हम अभी तक रूबरू भी नहीं हुए | और यदि पूर्व की इस बुद्धिमत्ता और भारत की बुद्धिमत्ता से सीखते हैं तो से हम अपने जीवन को ऊपर उठा सकते हैं ,अपने जीवन को अधिक सही (सम्पूर्ण )बना सकते हैं |

यदि हम विचार करें तो पाते हैं कि भारत ने सम्पूर्ण विश्व को कुछ बहुमूल्य चीजें दी हैं | उदहारण के लिए ,इन दिनों “योग ” एवं ‘ध्यान ” एवं “योग”-ये दो शब्द सारे संसार में आम हो गए है | परतु ,वास्तव में कभी कभी इन शब्दों को समझने में ग़लतफ़हमी हो जाती है,क्यूंकि फैशन गुरु और कंपनियों के दर्शन के विषय में बोला जाता है -पर असली चीज ये नहीं है |गुरु एक आद्ध्यात्मिक व्यक्ति होना चाहिए,दर्शन -जीवन के महत्वपूर्ण प्रश्नों से सम्बद्ध होना चाहिए |

लेकिन व्यवाहरिक बुद्धिमत्ता क्या है ,इसे समझने और स्पष्ट करने के किए,मैं एक कहानी आपको सुनाना चाहता हूँ | एक बार कन्फिउशिस,लाओ द्ज़े और भगवन बुद्ध मिले | होसकता है कि यह कहानी ठीक इस प्रकार से नहीं हो ,पर समझने के लिए यह एक अच्छी कहानी है | तो ये तीन असाधारण व्यक्तित्व मिले और एक ही बात पर गौर किया कि वन्हेक मर्तबान था ,सिरके से भरा हुआ | कन्फिउशिस यथार्थ को मानते हैं ,उनका दर्शन यथार्थवादी है | तो उन्होंने सिरके मैं ऊँगली डाली ,उसे चखा और बोले,”यह खट्टा है |” अब भगवन बुद्ध आये ,जो जीवन की वास्तविकताओं के बारे में थोड़े से निराशावादी हैं .तो उन्होंने भी अपनी ऊँगली सिरके में डाली ,चखा और कहा.”नहीं यह खट्टा नहीं ,यह कडवा है |”पर फिर लाओ द्ज़े आये,उन्होंने भी सिरके में ऊँगली डाली ,चखा और कहा,:नहीं ,यह खट्टा नहीं है

लेकिन ,कडवा नहीं है –यह मीठा है |”तो यह है व्यवहार में (व्यावहारिक )बुद्धिमत्ता |हम जीवन को चख रहे हैं ,हम जीवन के सिरके को चख रहे हैं |कभी ऐसा लगता है,कभी वैसा लगता है …पर यदि आप आप में थोड़ी सी भी बुद्धि है ,तो यह आप के लिए मीठा होगा |सोफिया के ,बुद्धिमत्ता के नागरिक होने पर गर्व करें और बेहतर उद्देश्य के लिए इस बुद्धिमत्ता का उपयोग करें ,जीवन के परम उद्देश्य के लिए उपयोग करें क्यूंकि हमें अपनी ख़ुशी मिल सकती है और हम अपनी जिन्दगी को मधुर बना सकते हैं ..परमप्रभु –भगवान कृष्ण से जुड़कर |