Sharanagati

What is prasadam? For example, lets say, the devotees have a kitchen where they produce these potato chips. And when the big truck is fully loaded with the chips – ready – and the guy is just at the exit, he just blows the horn three times – then all the chips started to be mahaprasadam? “Because we are devotees – I’m a devotee-driver, he is a devotee-cook and here is the devotional potato chips!!!” No, please, stop…..

We are searching for quality. So our offering is not only ringing the bells. You should give yourself also. This is our part – to make the offering; and His part is to accept it. Will He accept the blowing the horn from a camion? I think something else He wants, a different music. His ear is very sensitive.

And definitely He is not interested in your little this and that, that you mix in the kitchen. Because He has all the different varieties and excellent foodstuffs in Vaikuntha for example. They have much better stores than Billa. But where Krishna is eating? Not in Vaikuntha. He is taking at home and in the hearts of His pure devotees. He is eating in Mother Yashoda’s kitchen. And Mother Yashoda is tasting: “Whether this is good enough for my Krishna or not.” Once I had this kind of realization, that Mother Yashoda MUST taste the food, it’s impossible otherwise, because her love is so great for her little boy, that she cannot give something too hot, or may be it’s burning the lips, or something is missing. She must try whether is good or not. And if not then she adds something more and then in this way she will be happy – and He will be also happy. But then I was a little schizophrenic: “May be this is not correct. May be this understanding is not right.” But then next time I was meeting some acharya and he said: “Mother Yashoda is always tasting the food for Krishna.”

So, this is the quality of your offering. This is not simply the foodstuffs. In the same way, when you eat the prasadam, it’s the quality of your receiving. Because the spiritual power is there in the food – but can you feel that? Or you simply take to fill up your belly, to enjoy? Even in eating quality should be there. We should be qualified eaters.

Once in the ancient times there was one disciple and he approached his spiritual master: “O my master, I have a doubt in my heart. There is Krishna Janmashtami, and there is this Radhashtami. And I don’t understand something. What is higher – Janmashtami or Radhashtami?” And the Guru said: “How come, that’s obvious! What do you think?” And the boy said: “Well, we go on fasting all the day for Janmashtami. And on Radhashtami we fast only half-day. So may be Janmashtami is bigger, because there is a big fast, may be it is more important.” But then the Guru said: “How can you think in such an elementary platform, my dear? Because Krishna is very high, therefore you give high respect. But Radha is very sweet – therefore you can eat at midday. So in Krishna there’s more respect, in Radha there’s more sweetness. Therefore our celebration is Radhashtami, it’s more sweet. It’s more nectar included there and you should taste this sweet nectar of Radhika.” The boy was listening with eyes and ears open. He was a good combinator. And then he said: “But then Gurudev, why don’t we eat all the time?” Right? Very logical conclusion. Isn’t it?

Because if we can take the nectar all the time, if you can appreciate prasadam that much – all the time, every day you should eat. This should be our mood to appreciate prasadam. If you have that mood, you should eat all the day. If you could sleep in such a mood, you should sleep 24 hours a day. So, finally, a new prospect for the brahmacharis, ha? “I improve my meditation. Don’t disturb me, I’m in my yoga-nidra.” But yes, if somebody has that quality of sleeping, his or her service can be his dream. Still, until you are not on that purified platform, control your eating, control your sleeping.

But again don’t forget about the sweet side of Bhakti, that some devotees were discussing and one said: “You know, I came for prasadam.” They were practicing half of their life. Second said “I also came for prasadam.” And the third one said: “Hm, you know… I stayed for prasadam.”

So this is the quality – quality offering and quality receiving. And it’s a little bit more difficult to understand or to see these qualities when we talk about the human platform. When we talk about divine mercy coming to us, the picture is more clear. But who knows the power of a pure devotee? It’s not visible for the eye, it’s not perceivable for you on the surface. Blessings work in a more penetrating depth of your existence.

Mi a praszád? Tegyük fel például, hogy a bhaktáknak van egy konyhájuk, ahol krumpli chipset gyártanak. Amikor a teherautó megtelik, indulásra kész, háromszor megszólaltatják a dudát és hirtelen az összes chips mahápraszád lesz? „Mert mi bhakták vagyunk, én egy bhakta-sofőr vagyok, ő egy bhakta-szakács és itt a bhaktikus krumpli chips!!!” Nem, kérlek, fejezzük ezt be…

A minőséget keressük. A felajánlásunk nem csak a csengőrázásból áll. Saját magadat is oda kell adnod. A mi részünk, hogy elvégezzük a felajánlást, az Övé pedig, hogy elfogadja azt. Elfogadja vajon a kamion kürtjét? Azt hiszem valami mást akar, másfajta zenét. Nagyon érzékeny a hallása.

És az is biztos, hogy nem az érdekli, amit összemixelsz a konyhádban. Mert például Vaikunthán különféle kiváló étkek állnak rendelkezésére. Sokkal jobb boltjaik vannak mint a Billa. De hol eszik Krsna? Nem a Vaikunthán. Tisza bhaktái szívében és otthonában. Jasódá mama konyhájában eszik. Jasódá mama pedig megkóstolja: „Vajon elég jó-e ez az én Krsnámnak?” Egyszer én is erre a következtetésre jutottam, hogy Jasódá mamának meg KELL kóstolnia az ételt, másként nem lehet, mert oly nagy szeretettel rendelkezik kisfia iránt, hogy nem adhat neki olyasmit, ami túl meleg, vagy megégetné a száját, vagy hiányzik belőle valami. Ki kell próbálnia, hogy jó-e vagy nem. Ha pedig nem, akkor hozzá tesz még valami, és így boldog lesz, és Krsna is. De aztán összezavarodtam: „Lehet, hogy ez így mégsem helyes. Lehet, hogy mégsem ez a helyes megértés.” Aztán találkoztam egy ácsárjával, aki azt mondta: „Jasódá mama mindig megkóstolja amit Krsnának készít.”

Ez tehát felajánlásaitok minősége. Nem csak az ételről van szó. Ugyan így, amikor praszádot fogyasztasz az elfogadás minősége is számít. Mert a lelki energia jelen van, de képes vagy érzékelni? Vagy egyszerűen csak a hasadat szeretnéd megtömni, élvezetet akarsz meríteni az evésből? Az étkezésnek is minőséginek kell lennie. Képesített ételfogyasztókká kell válnunk.

Egyszer a régi időkben volt egy bhakta aki a lelki tanítómestere elé járult: „Kedves Mesterem, kétségek gyötrik szívem. Ott van a Krsna Dzsanmástamí és ott van Rádhástamí is. És valamit nem értek. Mi a magasabb Dzsanmástamí vagy Rádhástamí? A guru pedig így válaszolt: „Hogyhogy, ez teljesen egyértelmű! Mit gondolsz?” A fiú így válaszolt: „Nos, Dzsanmástamín egész nap böjtölünk. Rádhástamín pedig csak fél napig. Ezért meglehet, hogy Dzsanmástamí a magasabb, mert ott nagy böjtöt tartunk, talán az fontosabb.” A guru azonban így szólt: „Kedvesem, hogyan gondolkodhatsz ennyire alap szinten? Mivel Krsna nagyon emelkedett nagy tisztelettel fordulunk felé. Rádhá azonban nagyon édes, ezért délben már ehetsz. Krsnánál tehát a tisztelet dominál, Rádhánál pedig az édesség. Ezért a Rádhástamí ünnep is édesebb. Több nektárt tartalmaz és meg kell ízlelnetek Rádhiká édes nektárját.” A fiú nyitott szemmel és füllel hallgatta mesterét. Mivel elég jó kombinátor volt, így szólt: „De Gurudév, akkor miért nem eszünk mindig?” Így van? Logikus következtetés. Nem?

Mert ha van lehetőség folyamatosan fogyasztani a nektárt, ha ennyire tudjuk értékelni a praszádot, akkor folyamatosan ennünk kéne. Ilyen hangulatban kéne megbecsülnünk a praszádot. Ha ebben a hangulatban vagy, ehetsz egész nap. Ha ilyen hangulatban tudsz aludni, aludhatsz 24 órát egy nap. Végre, egy új távlat a brahmacsárík számára, hmm? „Fejlesztem a meditációm. Ne zavarj. Jóga-nidrában vagyok.” Mégis, ha valaki ilyen minőségben tud aludni, lehet az álmom a szolgálata. Azonban amíg nem vagytok azon a tisztasági szinten, szabályozzátok az étkezésetek és szabályozzátok az alvásotok.

Most se feledjétek a bhakti édes oldalát, amikor a bhakták beszélgettek és az egyik így szólt: „Tudjátok, én a praszád miatt jöttem:” Már egy fél élet óta gyakorolták a bhakti jógát. A második így szólt: „Én is a praszád miatt jöttem.” A harmadik pedig így szólt: „Nos, tudjátok… Én a praszád miatt maradtam.”

Ez tehát a minőség. Minőségi felajánlás és minőségi elfogadás. És kicsit nehezebb megérteni vagy látni ezeket a tulajdonságokat, amikor az emberi szintről beszélünk. Amikor arról beszélünk, hogy hogyan ér el minket az Isteni kegy, a kép sokkal tisztább. Ki ismeri azonban egy tiszta bhakta erejét? Szemmel nem látható, a felszínen nem észrevehető. Az áldás a létezésnek egy sokkal mélyebb fokán működik.

Какво е прасадам? Да речем например, че бхактите имат кухня, където приготвят картофен чипс. И когато големият камион е целият натоварен с чипс, готов да поеме, на изхода шофьора надува три пъти тромбата – и целия чипс се превръща в махапрасадам? „Понеже ние сме бхакти – аз съм шофьор-бхакта, той е готвач-бхакта и ето го бхактийският картофен чипс!” Не, моля ви, чакайте….

Ние търсим качество. Нашето предлагане не е просто позвъняване с камбанката. Трябва да поднесем самите себе си. Това е нашата част – да направим предлагането; а Неговата част е да го приеме. Нима Той би приел тромбата на камиона? Мисля, че би искал нещо друго, друга музика. Ушите Му са много чувствителни.

И Той определено не се интересува от тези неща, дето ги бъркаме в кухнята. Защото Той си има всички разнообразни превъзходни храни и продукти във Вайкунтха например. Там има много по-добри складове от Била. Но къде се храни Кришна? Не във Вайкунтха. Той се храни у дома си и в сърцата на Своите чисти предани. Той яде в кухнята на Майка Яшода. А Майка Яшода вкусва храната: „Дали е достатъчно добра за моя Кришна или не.” Веднъж имах тази своеобразна реализация, че Майка Яшода непременно ТРЯБВА да опитва храната за Кришна, невъзможно е иначе, защото обичта й към нейното малко момче е толкова силна, че не може да му даде нещо прекалено лютиво, нещо с което ще си опари устните, или в което нещо липсва. Тя задължително би трябвало да опитва дали е добре на вкус или не. И ако не е, тогава добавя нещо и така е доволна – и Той също е доволен. Но тогава ме обзе шизофрения: „Може би това не е вярно. Може би такова разбиране не е правилно.” Обаче след това срещнах един ачарйа и той каза: „Естествено че Майка Яшода винаги опитва храната на Кришна.”

Така че става дума за качеството на вашето приношение. Не е въпросът само в продуктите. По същия начин и когато ядете прасадама, става дума за качеството на приемането. Защото духовната сила я има в храната – но нима я усещаме? Или се храним единствено за да си напълним стомасите, да се наслаждаваме? Дори и в яденето трябва да присъства качество. Трябва да сме квалифицирани приемащи.

Веднъж в древни времена имало един ученик, който запитал духовния си учител: „Учителю, имам едно съмнение в сърцето си. Има Кришна Джанмащами и има Радхащами. И аз не разбирам едно нещо – кое е по-висше: Джамнащами или Радхащами?” А Гуру отвърнал: „Е как така, то е очевидно? Ти как мислиш?” И момчето казало: „Ами, на Джанмащами постим цял ден. А на Радхащами само половин. Тъй че може би Джанмащами е по-голям празник, понеже се спазва голям пост и вероятно е по-важен ден.” Но тогава Гуру рекъл: „Как може да разсъждаваш така елементарно, скъпи мой? Понеже Кришна е много висш, затова и Му отдаваме голяма почит. Но Радха е много сладка – затова можем да се храним още по пладне. У Кришна има повече респект, у Радха – повече сладост. Затова нашият празник е Радхащами, в него има повече сладост, повече нектар. Трябва да пиеш сладкият нектар на Радхика.” Момчето слушало с отворени очи и уши. И умът му работел добре, затова рекло: „Но Гурудев, тогава защо не ядем през цялото време?” Съвсем логично заключение, нали?

Защото ако можем да пием нектар през цялото време, ако сме способни до такава степен да оценяваме прасадам – през цялото време, по цял ден трябва да ядем. Такова трябва да е настроението ни когато приемаме прасадам. Ако имате това настроение, трябва да ядете по цял ден. Ако сте способни да спите в такова настроение, трябва да спите по 24 часа на ден. Най-сетне нова перспектива за брахмачарите, а? „Подобрявам медитацията си. Не ме безпокойте, намирам се в йога-нидра.” Но да, ако някой има такова качество на спане, неговото служене би могло да бъде сънят му. Все пак, докато все още не сте на такова пречистено ниво, контролирайте храненето и съня си.

Но въпреки това не забравяйте сладката страна на Бхакти. Няколко бхакти разговаряли и единият казал: „Знаете ли, аз дойдох заради прасадама.” Те практикували вече половин живот. Вторият рекъл: „И аз дойдох заради прасадама.” А третият признал: „Хм, знаете ли… Аз пък останах заради прасадама.”

Става дума за качеството – качествено предлагане и качествено приемане. И е малко по-трудно да се забележат и разберат тези качества, когато имаме предвид хора. Когато говорим за спускането на божествената милост, картинката е малко по-ясна. Но кой познава силата на чистия предан? Тя е невидима за очите, не можем да я възприемем на повърхността. Благословиите действат в проникновената дълбина на битието ни.

Was ist Prasadam? Zum Beispiel – nehmen wir mal an: Die Devotees haben eine Küche, wo sie Kartoffelchips produzieren. Und wenn der Lkw vollgeladen ist mit den Chips – fertig zum Abfahren – Der Fahrer will gerade abfahren – und hupt 3 mal – dann sind alle Chips automatisch Maha- prasadam? “Weil – wir sind devotees -Ich bin ein devotee Fahrer, er ist ein devotee Koch und hier sind die hingebungsvollen Kartoffel-chips!”

Nein, Bitte – so nicht!. Wir suchen nach Qualität. Unser Opfern besteht nicht nur aus dem Läuten einer Glocke. Du solltest dich selbst geben. Das ist unsere Aufgabe: die Opferung darzubringen -seine Aufgabe ist es, sie anzunehmen.

Wird er einfach das Hupen eines Lkws annehmen? Ich glaube, er möchte etwas anderes – einen anderen Klang – er hat sehr empfindliche Ohren. Und sicherlich ist er nicht interessiert in irgendetwas, das du in der Küche zusammen mischt, denn er hat alle verschieden Köstlichkeiten in Vaikuntha. Und dort gibt es viel bessere Märkte als Billa (-:

Aber wo isst Krsna??? Nicht in Vaikuntha! Er isst zuhause und in den Herzen seiner reinen Devotees. Er isst in der Küche von Mutter Yashoda. Und Mutter Yashoda kostet vorher, damit es auch ja gut ist für ihren Krsna.

Einmal hatte ich diese Art von Verwirklichung: Dass Mutter Yashoda das Essen kosten MUSS – es ist nicht anders möglich!!! Weil die Liebe zu ihrem kleinen Jungen ist so gross, dass sie ihm nichts geben kann, das möglicherweise zu scharf oder zu heiss ist und ihn verbrennen könnte oder dass sonst irgendetwas fehlt. Sie MUSS es vorher kosten, ob es auch wirklich gut ist oder nicht. Und wenn nicht, dann fügt sie noch etwas dazu und auf diese Weise ist sie glücklich. Und er ist auch glücklich.

Vielleicht ist das nicht richtig so. Vielleicht ist dieses Verständnis nicht korrekt.Aber dann traf ich einen Acharya und er sagte: “Mutter Yasoda kostet immer, was sie für Krsna kocht!”.

Und das sollte die Qualität unserer Opferung sein. Es geht nicht einfach um Nahrungsmittel. Und genauso – wenn du Prasadam isst – dann geht es um die Haltung und Qualität mit der du es empfängst. Denn die spirituelle Kraft ist da -in dem Essen – kannst du es spüren? Oder isst du einfach nur, um dir den Bauch zu füllen und zu geniessen? Sogar im Essen sollte Qualität sein! Wir sollen qualifizierte Esser sein!

Einmal in vergangenen Zeiten gab es einen Schüler und der hat sich seinem spirituellen Meister genähert: “Oh meister, ich habe einen Zweifel in meinem Herzen: Da gibt es Krsna Janmastami und dann gibt es Radhastami. Und ich verstehe nicht, was ist höher von diesen beiden?”

Der Guru sagte: “Wie kommt denn das?? Das ist doch ganz klar. Was denkst du?”

Der Junge antwortete: “Mmmh, also wir fasten den ganzen Tag an Janmastami -und an Radhastami fasten wir nur den halben Tag – so wahrscheinlich ist Janmastami grösser, weil es ein grosses Fasten gibt, ist es vielleicht wichtiger.”

Daraufhin antwortete der Guru: “Wie kannst du nur auf so einer einfachen Ebene denken mein Lieber? Weil Krsna sehr gross ist, deshalb gibst du ihm grossen Respekt. Aber Radha ist sehr süss- deshalb können wir schon zu Mittag essen. So bei Krsna gibt es mehr Respekt – aber bei Radha gibt es mehr Süsse. Deshalb feiern wir Radhastami – es ist süsser. Es gibt mehr Nektar dort und du solltest den süssen Nektar von Radha kosten!”

Der Junge hörte zu mit seinen Ohren und Augen weit offen. Er konnte gut kombinieren und so sagte er: “Aber dann Gurudeva, warum essen wir denn dann nicht die ganze Zeit?” Ist doch eine sehr logische Schlussfolgerung oder?

Weil- wenn wir den Nektar ständig annehmen können.Wenn du Prasadam ständig wertschätzen kannst – so sehr – dann solltest du ständig essen. Das sollte unsere Haltung sein, um Prasadam zu respektieren. Wenn du diese Haltung hast, dann kannst du ständig essen. Wenn du in so einer Haltung schlafen kannst, kannst du 24 stunden per Tag schlafen. So eine gute Aussicht für die Brahmacharis oder? “Ich verbessere meine Meditation. Störe mich nicht- in bin in Yoga-nidra. Wenn jemand solch eine Qualtität beim Schlafen hat, dann kann sein oder ihr Dienst das Träumen sein. Aber solange wir noch nicht auf dieser Ebene sind, ist es besser, unser Essen und Schlafen zu kontrollieren.

Aber vergiss auch nicht auf die süsse Seite von Bhakti. Einige Devotees haben sich unterhalten und einer sagt: “Ich bin gekommen wegen dem Prasadam.” Ein zweiter sagte: “Ich bin auch wegen dem Prasadam gekommen.” Der dritte sagte: “mmmmh – wisst ihr was? Ich bin geblieben wegen dem Prasadam.”

So das ist die Qualität. Qualität im Opfern und Qualität im Annehmen. Und es ist ein bisschen schwieriger diese Eigenschaften zu erkennen, wenn wir über die menschliche Ebene sprechen. Wenn wir über die göttliche Barmherzigkeit sprechen, die zu uns kommt, ist es einfacher zu erkennen. Aber wer kennt die Kraft von einem reinen Devotee? Es ist nicht sichtbar für die Augen und an der Oberfläche nicht zu erkennen. Segnungen arbeiten auf einer sehr durchdringenden Tiefe in unserer Existenz.

Что такое прасадам? Скажем например, что у преданных есть кухня, где приготовляется картофельный чипс. И когда весь грузовик загружен чипсом, готовый тронуться, на выходе водитель нажимает трижды на клаксон – и весь чипс превращается в махапрасадам? „Из за того что я водитель-бакта, он повар-бакта и вот он: бакти-картофельный чипс!” Нет пожалуйста, подождите….

Мы ищем качество. Когда мы предлагаем прасадам, это не только звон колокольчика. Надо преподнести самих себя. это наша часть – преподнести, а Его часть – принять. Разве он бы принял клаксон грузовика. Я думаю, Ему хочеться другой музыки. Его уши очень чуствительны.

Само собой, что его не интересует, что мы там стараемся сотворить в кухне. Потому что у Него есть все разнообразные превозходные продукты и яства, в Вайкунте например. Там есть източники продуктов, намного лучше чем Билла. Но где питается Кришна? Не в Вайкунте. Он питается в своем доме и в сердцах своих чистых преданных. Он ест в кухне матери Яшоды. А мать Яшода вкушает пищу и думает: „Достаточно ли хороша  для моего Кришны или нет.” Однажды у меня была своеобразная реализация, что мать Яшода обязательно ДОЛЖНА пробовать пищу для Кришны, потому что любовь к её маленькому мальчику настолько сильна, что она не может дать ему что-то слишком острое, чем он может обжечь свои губки, или что-то в чём чего-то не хватает. Она наверное обязательно должна пробовать хорошее ли или плохое всё на вкус. И если оно недостаточно хорошо, тогда она что то добавляет и становится удовлетворённой, Он – тоже удовлетворён. Но тогда меня обхватила шизофрения: „Можеть быть это не правда. Может быть такое понимание ошибочно.” Но потом я встретил одного ачарйа и он сказал: „Конечно мать Яшода всегда пробует приготовленную для Кришны пищу.”

Так что речь идет о качестве вашего преподнесения прасадама. Вопрос не только в продуктах. Таким же образом, когда вы принимаете прасадам, речь идет о качестве принятия. Потому что в этой пище есть духовная сила, но разве мы её чуствуем? Или мы питаемся только чтобы заполнить свои желудки, наслаждаясь пищей? Даже в питании надобно искать качество. Надо быть квалифицированными приемниками прасадама.

Однажды в древние времена был один ученик, которы спросил своего духовного учителя: „Учитель, в моем сердце сомнение. Есть Кришна Джанмащами и есть Радхащами. И я не понимаю, что высше: Джамнащами или Радхащами?” А Гуру ответил: „Ну как же, это ясно? Ты, как думаеш?” И мальчик сказал: „Ну в ден Джанмащами мы постимся целый день. А в день Радхащами, только полдня. Так что может Джанмащами является более большим празником, потому что пост побольше и наверное поэтому этот празник большей значимости” Но тогда Гуру сказал: „Как ты можеш так однозначно разсуждать, мой дорогой? Потому что Кришна очень высш и мы Ему отдаем большую честь. Но Радха очень сладостная – поэтому мы можем питаться еще в полдень. У Кришны есть болше респекта, а у Радхы – больше сладости. Поетому наш праздник – Радхащами, в нем есть больше сладости, больше нектара. Тебе надо пить сладкий нектар Радики.” Мальчик слушал с открытыми глазами и ушами. И его ум работал хорошо, поетому он сказал: „Но Гурудев, тогда почему мы не едим всё время?” Очень логично, не так ли?

Потому что, если мы можем пить нектар всё время, если мы можем ценить прасадам в такой степени, нам нужно бы было есть весь день. Таково должно быть настроение когда мы принимаем прасадам. Если у вас есть это настроение, то вам нужно есть весь день. Если вы можете спать в этом настоении, то вам нужно спать 24 часа в день. Ну, наконец новая дань для брахмачариев, а? „Я улучшаю свою медитацию. Не безпокойте меня, я нахожусь в состоянии йога-нидра.” Ну да, если у кого то есть такое качество сна, его служением действительно мог бы быть его сон. Но пока вы не на таком высшем уровне, контролируйте своё питание и свой сон.

Все же не забывайте сладостную сторону Бхакти. Несколько преданных разговаривали и один сказал: „Вы знаете, я пришёл ради прасадама.” Они практиковали бакти уже пол-жизни. Второй сказал: „И я пришёл ради прасадама.” А третий признался: „Мм, знаете… А я ради него остался.”

Речь идет о качестве – качестве преподношения и качестве принимания. Немножко сложнее увидеть и понять эти качества, когда идет речь о людях. Кога речь идет о божественной милости, спускающейся к нам, тогда все немножко яснее. Но кто воистину знает силу чистого преданного Кришны? Она невидима для глаз, мы не можем её возпринять на поверхности. Благословления взростают в истинной глубине нашего бытия.

Що таке прасадам? Скажімо наприклад, що бхакти кають кухню, де приготують картопляні чіпси. І коли велика вантажівка завантажена чіпсам, готова і водій на виходу дає три сигнали клаксоном і чіпси перетворуються в махапрасадам. „Бо ми бхакти, я водій бхакта, він повар бхакта і ось бхактійські чіпси!”Ні, будь ласка, зачекайте…

Ми шукаємо якість. Наше пропонування не просто подзонити дзвіночком. Ми мусимо дати самі себе. Це наша частина – зробити пропонування, а Його частина – прийняти пропонування. Хіба він би прийняв клаксон внатажівки? Думаю, що Він би хотив щось інше, іншу музику. Його уши дуже чутливі.

І Він звічайно не цікавиться цими річми, що ми готовимо в кухні, бо Він має всі різноманітні прекрасні страви і продукти у Вайкунтхі наприклад. Там є  багато кращих сховищ ніж у Біллі. Але де їсть Крішна? Не у Вайкунтхі.Він їсть вдому, в серцях своїх чистих присвячениих. Він їсть у кухні Мами Яшода. А Мама Яшода спробує їжу „Чи є досіть добра для мого Крішни чи ні?” Одного разу я мав таку реализацію, що Мама Яшода МУСИТЬ пробувати їжу Крішни, бо любовь до їй маленького хлопчика  так сильна, що не може дати йому щось загостре, що сь, чим вигорить свої губи, або щось, у чому чогось немає. Вона обов’язково мусить спробувати чи є смачна їжа. І якщо ні, то щось там додає і тодівона вже задоволена- і Він теж задоволенний.  Але тоді мене захватила шизофренія: „мабуть це не правда. Мабуть таке розуміння неправильно.”Але потім я зустрив одного ачарю і він сказав: „Звічайно,що Мама Яшода завжди спробує їжу Крішни.”

Говоримо про якість вашого пропнування. Річ не тільки в продуктах. Цим способом, коли ви їсте прасадам, річ у якості приймання.Бо духовна сила є в їжі, але хіба ми її почуваємо? Або ми їмо тільки, щоб наповнити свої шлунки, насолоджуватися? Навіть у харчування варто пристутність якості. Ми мусимо бути кваліфікованими приймаючи.

У давних часах був одинь учень, який запитав свого духовного вчителя „Вчителю, маю одну сумниву в свому серці. Є Крішка Джанмаштамі, є Радхаштамі. і не розумію одну річ, яке з них вище: Джамнаштамі чи Радхаштамі?” А Гуру відповідав: „Як це? Це очевидно? Як ти думаєш?” І хлопець сказав: „Ну, так, на Радхаштамі ми маємо піст цілий день, а на Радхаштамі тільки півдня. Можливо, що Джанмаштамі більше свято, бо тоді є великий пост, мабуть цей день важливіше.” Але тоді Гуру сказав: „Як ти міг так елементарно подумати, дорогий мій? Крішна дуже величезний, тому ми служимо Йому. Але Радха дуже солодка, тому можемо їсти ще на обіду.” У Крішни більше респекту, у Радхи – більше солодості. Тому наше свято  Радхаштамі, в ньому є більше солодості, більше нектару. Ти мусиш пити солодкий нектар Радхики.” Хлопець слухав з розплющеними очами і відкритими ушами. Його розум добре працював ітому  він сказав: „Але, Гурудев, тоді чому ми не їмо цілодобово?” Зовсім логичний вивод, не так?

Бо якщо ми можемо пити нектар цілодобово, якщо ми можемо оцінювати так прасадам – цілодобово, ми мусимо цілий день їсти. Нам потрібмний такий настрій, коли ми приймаємо прасадам . Якщо маєте такий настрі, ви мусите їсти цілий день. Якщо ви можете спати у такому настрою, ви мусите спати 24 години в день. Нарешті нова перспектива для брахмачарів, так? „Зліпую свою медитацію. Не торбуйте мене, я в йогі-нидрі.” Але так, як що хтось має таку якість сну,  його служіння могло би бути його сон. Але поки ви не на такому рівні, контролюйте своє харчування і  свій сон.

Незважаючи на це, не забувайте солодку частину Бхактів. Декілька бхактiв розмовляли і один з них сказав: „Знаєте, я прийшов за ради прасадама.”Вони практикували вже пів життя. Другий сказав: „Я також пришов заради прасадама.”А третий признався: „Гм, знаєте…а я залишився за ради прасадама.”

Річ у якості – якісне пропонування і якісне приймання. Трохи важко зрозумити цю якість, коли йде про люди. Коли ми говоримо про божествену милість, все трішки ясніше. Але хто знає силу чистого присвядченого? Вона невидима для очей, не можемо всприйняти її на поверхні. Благословлення діють у вимогливій глубині нашого битії.

. प्रसाद क्या है?उदहारण के लिए,भक्तों की एक रसोई है,जहाँ वे आलू के पापड़ बनाते हैं और जब एक बड़ा ट्रक इन तैयार पापड़ों से पूरा भर जाता है और  वो लड़का बस निकलने ही वाला होता है, तो वह तीन  बार होर्न बजाता है -तब सारे पापड़ महाप्रसादम में बदलने लगते हैं ?”हम भक्त हैं -में भक्त-ड्राईवर  हूँ,वह भक्त -रसोइया (महाराज) है,और ये हैं भक्तिपूर्ण आलू-पापड़ !!!!”नहीं ,कृपा करें ,रूकिए ……

हम गुणवत्ता तलाश कर रहे हैं |अत:घंटी बजाना ही तो हमारी पूजा नहीं है |हमें तो खुद को भी  अर्पित कर देना चाहिए | हमारी भूमिका है – भेंट देना और उसकी भूमिका है ,उसे स्वीकार करने की |क्या वह एक ट्रक के भोपूं  को स्वीकार  करेगा ?मेरा विचार है कि वह कुछ और चाहता है,एक  अलग किस्म का संगीत | उसके कान अत्यंत संवेदनशील हैं |

और निश्चित रूप से  वह  आप के  उन  छोटे छोटे इसमें  और उसमें  रुचि नहीं रखता,जिन्हें आप रसोई में मिलाते रहते हैं |उसके पास तो हर प्रकार के उम्दा व्यंजन वैकुण्ठ में उपलब्ध है |वहां बिग बाज़ार से भी बड़े बड़े स्टोर हैं |पर कृष्ण कहाँ खाते हैं ?वैकुंठ में नहीं ,वरन घर पर अथवा शुद्ध भक्तों के ह्रदय में |वे माता यशोदा की रसोई में खा रहे हैं | माता यशोदा भोजन चखती हैं,” मेरे कृष्ण के लिए यह ठीक है या नहीं ?”एक बार मुझे एसा अनुभव हुआ,कि माता यशोदा को भोजन चखना ही चाहिए ,अन्यथा यह तो असंभव है | उनका प्रेम अपने छोटे से पुत्र के लिए इतना अधिक है कि वे उसे बाहुत गर्म चीज़ नहीं दे सकतीं  या हो सकता है कि उससे होंठ जल जाएँ या कुछ डालना रह गया हो |उन्हें चखना ही चाहिए कि अच्छा बना है या नहीं? और अगर ठीक नहीं है तो वे कुछ और मिला देती हैं और इस प्रकार वे भी खुश हो जातीं हैं और वह भी खुश हो जाता है | एक बार कुछ एसा भाव मेरे मन में आया :शायद ये ठीक नहीं है(ऐसा करना ठीक नहीं है ) ,शायद ये समझ ठीक नहीं है :” पर अगली बार जब मैं एक आचार्य से मिला तो उन्होंने बताया :”माता यशोदा हमेशा ही  कृष्ण के भोजन को चखती हैं |”

तो आपके चढ़ावे की यह विशेषता होनी चाहिए |यह केवल भोजन सामग्री ही तो नहीं है |इसी प्रकार जब आप प्रसाद  लेते हैं ,तो यह वो गुणवत्ता है जो आप को मिल रही है |तभी दैविक शक्ति उस भोजन में होती है — और क्या आप उसे महसूस कर सकते है या आप सिर्फ  पेट भरने के लिए उसे ग्रहण करते हैं ,सिर्फ मज़ा लेने के लिए ग्रहण करते हैं ? खाना खाना भी खास होना चाहिए | हमें निपुण खानेवाला होना चाहिए |

एक बार ,बहुत पहले एक  भक्त था ,उसने अपने गुरु से पूछा ,”गुरूजी ! मुहे एक शंका है | कृष्ण  जन्माष्टमी होती है और  राधाष्टमी भी  होती है  पर  मुझे ये समझ में नहीं आता कि कौन ज्यादा बड़ी है – जन्माष्टमी  या  राधाष्टमी ?” गुरु ने कहा : “ ऐसे कैसे भई,यह तो साफ   है !  वेसे तुम क्या सोचते हो ?” तब लड़के ने कहा : “  जन्माष्टमी पर हम सारा दिन उपवास रखते है और  राधाष्टमी पर केवल आधा दिन तो हो सकता है कि   जन्माष्टमी बड़ी  है क्यूंकि उस दिन  लम्बा उपवास रखा जाता है,हो सकता है कि यह अधिक महत्वपूर्ण है |” पर तब गुरु ने कहा :”तू इतने सतही तौर पर कैसे सोच सकता है मेरे बच्चे ? कृष्ण बहुत उंचाई पर हैं तो आप उन्हें उतना अधिक मान देते हो | पर राधा बहुत ही प्यारी हैं -अत:आप दिन में भी खा सकते हैं | जब कृष्ण हैं तो अधिक आदर है ,राधा में अधिक प्यार (मिठास) |अतेव हमारा जो त्यौहार मानना है वो तो  राधाष्टमी है ,यह बहुत ही प्यारी है और इसमें ज्यादा सुधा मिली हुई है और तुम्हें  भी  राधिका के इस अमृत का स्वाद लेना चाहिए |”,लड़का आँख -कान खोले सुन रहा था | उस दिमाग तेजी से काम कर रहा था | उसने कहा  ,”पर गुरुदेव ,तब हम सारे समय क्यूँ नहीं खाते रहते?” क्या बात है !एकदम  तर्कपूर्ण  निष्कर्ष !! है ना ?

. यदि हम सारे समय अमृत पान कर सकते हों ,यदि आप हर समय प्रसाद  का मान कर सकते हो  तब आप को सारा दिन खाते  रहना चाहिए | हमारा भाव ही ये होना चाहिए कि हमें प्रसाद की सराहना करनी है |अगर आप का भाव ऐसा है तो आप को सारा दिन खाते रहना चाहिए |अगर आप ऐसे भाव से सो सकते हैं तो आप को  दिन में  २४ घंटे  सोना चाहिए | तो ब्रहम्चारियों के लिए एक नई सम्भावना !ठीक  ?”मैं अपने ध्यान का  अभ्यास कर रहा हूँ|मुझे परेशान न करें |मैं योग -निद्रा में हूँ |”निसंदेह ,यदि अगर किसी को इस तरह सोने में महारथ हासिल है,तो यह  सेवा-भाव  तो उसका स्वप्न हो सकता है |पर जब तक आप इतने शुद्ध  भाव में ना हों,तब तक अपने खाने पर नियंत्रण रखें,अपने सोने पर नियंत्रण रखें |

” लेकिन भक्ति का यह मधुर भाग भूलें नहीं ,एक बार कुछ भक्त चर्चा कर रहे थे और एक ने कहा ,’पता है,में प्रसाद के लिए आता हूँ|” उन्होने अपनी आधी जिन्दगी पूजा में निकाल दी थी | दूसरे ने कहा ,”में भी प्रसाद के लिए आता  हूँ |” और तीसरे ने कहा ,”हम्म ,पता है ,मैं तो प्रसाद के लिए रूका हूँ  |”

तो यह है गुणवत्ता -भेंट देने  कीगुणवत्ता और  भेंट लेने की गुणवत्ता | इसे समझना या देखना थोडा और ज्यादा मुश्किल है  जब हम मानवीय आधार के बारे में बात करते हैं | जब हम बात करते हैं -दैवीए कृपा के अपनी ओर आने की तो चित्र अधिक स्पष्ट होता है |पर एक पवित्र भक्त की शक्ति का किसको पता है?यह आँखों से दिखाई नहीं देता , यह सतही रूप से समझने की बात नहीं है| आशीर्वाद आपके अस्तित्व(जीवन) में गहरे  से प्रवेश कर असर करता है |