Sharanagati

Prayers should be directed for the benefit of others. But if you have some problem, be ready to share with Him. I think you do it. Suddenly something happens to you and you just cry: “O my Lord!” Right, even atheist say like this. There is an accident and they cry: “O, Jesus Christ!”

This is a natural thing! We are originally connected, we are coming from that source. It’s natural that the soul has faith. And it’s natural that when you are in trouble, you just cry: “O my Lord, please help me.” But don’t forget about Him when you are happy, right! Because when you are happy, very rarely you cry out: “O my Lord, thank You!” We should not be selfish. We want to push difficulties on Him: “It’s your business, take care!”, but when you have the happiness, then “I can manage that myself.”

This is human nature. So when we are talking about enjoying mentality, we should not be one-sided: that we want to enjoy only the happiness. You should enjoy the difficulty also.

Still… the saints are paving your way, the shastras are guiding you and Krishna is inviting you. So what problems we might have?! It’s only a lack of faith.

But it is mentioned that Krishna has unlimited grace. And He is exercising His grace on His devotees in unconceivable way. So don’t think about how His mercy will come to you, simply take it. We are happy when mercy comes according to our taste. But when the mercy is coming according to His taste, then it’s more difficult to manage that.

God is not only great, but He is loving. He is loving and He is beloved by many. Therefore ultimately we should come to the platform, where we should understand that this is not the loving God in first focus of our attention, but those, who love Him with devotion – they are our masters. You see the difference? Big difference.

Why? Because from them we can learn how to love Him. Of course, if you focus on Him, from Him you can learn how to love His servants. Anyway this is a good combination. Whichever direction you start, whichever part you start, you should come to this emotional approach to the Supreme Lord.

A fohászoknak mások javát kell szolgálniuk. Azonban ha valami problémátok van, legyetek készek megosztani Vele. Azt hiszem, ezt már teszitek is. Hirtelen történik valami, és így kiáltasz: „Oh Uram!” Így van? Még az ateisták is ezt mondják. Történik egy baleset és így kiáltanak: „Oh, Jézus-Krisztus!”

Ez egy természetes dolog! Eredetileg kapcsolatban állunk, abból a forrásból származunk. A hit természetes dolog a lélek számára. Természetes, hogy amikor bajban vagy, egyszerűen csak így kiáltasz: „Oh Uram, kérlek segíts.” De akkor se felejtkezz meg róla, amikor boldog vagy! Mert amikor boldog vagy igen ritkán kiáltasz így: „Oh Uram, köszönöm Neked!” Ne legyünk önzőek. Rá akarjuk hárítani a nehézségeket: „Ez a te dolgod, gondoskodj róla!”, amikor viszont boldog vagy, így gondolkodsz „Magam is boldogulok.”

Ilyen az emberi természet. Amikor tehát az élvező mentalitásról beszélünk ne legyünk egyoldalúak, hogy csak a boldogságot akarjuk élvezni. Élvezzük a nehézségeket is.

Mégis… a szentek kikövezik az utad, a sásztrák vezetnek és Krsna invitál. Milyen problémánk lehetne tehát? Csakis a hit hiánya lehet.

De megemlítik, hogy Krsna kegye korlátlan. És ezt korlátlan mód gyakorolja bhaktáival. Ne gondolkodjatok tehát azon, hogy milyen formában jön majd a kegy, egyszerűen csak fogadjátok el. Boldogok vagyunk, amikor a kegy a saját ízlésünk szerint jön. Amikor azonban az Ő ízlése szerint kapjuk, azt sokkal nehezebb kezelni.

Isten nemcsak nagy, hanem szeretetteljes is. Szeretetteljes és sokak által szeretett. Ezért végül el kell jutnunk arra a szintre ahol, megérthetjük, hogy figyelmünk középpontjában először nem a szerető Isten áll, hanem akik odaadással szeretik Őt, ők a mi mestereink. Látjátok a különbséget? Igen nagy különbség.

Miért? Mert tőlük tanulhatjuk meg, hogy hogyan szeressük Őt. Természetesen ha Rá koncentrálsz, megtanulhatod Tőle, hogy hogyan szeresd a szolgáit. Bárhogy is, ez egy jó kombináció. Bármely irányból indulsz, bármely résznél kezded, el kell jutnod a Legfelsőbb Úr ezen érzelmi megközelítéséhez.

Молитвите трябва да са насочени за благото на другите. Но ако имате някакво затруднение, бъдете готови да го споделите с Него. И аз мисля, че го правите. Нещо внезапно ви се случва и вие извиквате: „О Боже мой!” Нали, дори атеистите го казват. Има някакъв инцидент и те извикват: „О Исусе Христе!”

Това е нещо естествено. Ние изначално сме свързани, ние идваме от този извор. Естествено за душата е да има вяра. И е естествено когато си в беда да извикаш: „О Господи, моля те, помогни ми!” Но недейте да забравяте за Него и когато сте щастливи, нали? Защото когато сме щастливи, много рядко се сещаме да извикаме: „О Господи, благодаря ти!” Не бива да сме себични. Искаме да го натоварим с трудностите: „Това е твоя работа, погрижи се”, но когато получим щастие: „И сам мога да се справя.”

Такава е човешката природа. Така че когато говорим за манталитета за наслаждение, не бива да сме едностранчиви, да искаме да се наслаждаваме само на щастието. Наслаждавайте се и на трудностите.

Въпреки всичко… светците проправят пътя ни, писанията ни водят, а Кришна ни приканва. Тъй че какви изобщо проблеми бихме могли да имаме?! Всичко е единствено недостиг на вяра.

Но казва се, че Кришна притежава безгранична милост. И той упражнява Своята милост върху преданите Си по невъобразими начини. Така че недейте да мислите как ще дойде до вас милостта Му, просто я вземете. Щастливи сме когато милостта идва по наш вкус. Но когато тя идва по Неговия вкус, тогава ни е по-трудно да се справим.

Бог е не само велик, но и любящ. Любящ и любим на мнозина. Затова в крайна сметка трябва да стигнем до степента, в която да разберем, че не любящият Бог е във фокуса на вниманието ни, а онези, които го обичат с преданост – те са нашите учители. Усещате ли разликата? Разликата е огромна.

Защо? Защото от тях можем да научим, как да Го обичаме. Разбира се, ако се фокусираме върху Него можем да се научим да обичаме слугите Му. Както и да го погледнем, комбинацията е добра. От която и посока да го подхванем, от която и страна да тръгнем, трябва да достигнем до емоционалния подход към Върховния Бог.

Молитви мусять бути направлені за добро інших. Але якщо маєте якусь турботу, будьте готові поділитися нею з Ним. ія думаю, що ви це робите. Щось раптом відбувається і ви кажете: „О, Боже мій!” . Навіть атеїсти це кажуть. Є якийсь інцидент і вони икликають „О, Ісусе Христе!”

Це природно. Ми взагалі пов’язані, ми приходимо з цього джерела. Для душі це природно мати віру. І це дуже природно, коли ти в біді викликати: „О, Господи, допоможи мені!” Але не забувайте про Нього, коли ви щасливі. Тому що коли ми щастливи, ми дуже рідко кажемо: „О, Господи, дякую Тобі!” Нам не треба бути егоїстичними. Хочемо дати всі турботи до Нього: „Це твоя робота, допоможи з цим, ”але коли ми щастливі: „Я сам розберуся з цим.”

Така людська природа. Коли ми говоримо про менаталітет насолодження, не варто бути односторонніми, щоб ми хотили насолоджуватися тільки щастя. Насолоджуйтеся і турботам.

Тим не менш…святі прокладають наший шлях, писання керують нас, а Крішна нас запрошує. Отже, які проблеми ми могли би мати?! Все це тільки нестача віри.

Але відомо, що Крішна має безмежну милість. І він здійснює Свою милість на Своїх відданих неймовірними способими. Не думайте, як Його милість прийде до вас, тільки візмить її. Ми щастливі, коли милість прийходить до нас так, як ми хочемо. Але якщо це Його бажання, тоді нам важче.

Бог не тільки великий, але люблячий. Люблячий і олюблений для багатьох. Через те, ми мусимо прийти до цього, щоб зрозумити, що не люблячий Бог центр уваги, а ті, які Його люблять відданістю-вони наши вчителі. Відчуваєте різницю? Різниця величезна.

Чому? Тому що від них ми можемо навчитися, як Його любити. Звичайно, якщо ми зосереджуємося на Ньому, ми можемо навчитися любити Його слуг. Незважаючи на все, ця комбинація добра. Любий напрямок, який виберемо, любою дорогою ми пійдемо, ми мусимо дістатися до емоційного підходу до Верховного Бога.

प्रार्थना दूसरों के हित के लिए होनी चाहिएं ,किन्तु यदि आप को कोई परेशानी है तो इसे उस के साथ बाँटने को तैयार रहें | मेरे विचार से आपको यह करना चाहिए | कभी कभी ,अचानक कुछ हो जाता है और आप चिल्लाने लगते हैं : “हे मेरे भगवन !” ऐसा ही है ना ,यहाँ तक कि

नास्तिक भी ऐसा ही कहते हैं | कभी कोई दुर्घटना हो जाए तो वे भी रोते है : “ओ , जीसस क्राइस्ट!”

यह एक स्वाभाविक बात है |. मूलत: हम जुड़े हुए ही है ,हमारा स्रोत वही है |यह स्वाभाविक ही है कि आत्मा विश्वास रखती है और यह भी स्वाभाविक है कि जब आप परेशानी में होते हैं तो आप सिर्फ रोते हैं : “अरे ,मेरे भगवन,मेरी मदद करो :”पर जब आप खुश होते हैं ,तब उसे भूलें नहीं | ठीक है ! क्यूंकि जब आप खुश होते हैं तो आप कभी कभी(बहुत कम ) रोते हैं |: हे मेरे प्रभु ,धन्यवाद “. हमें स्वार्थी नहीं होना चाहिए |हम अपनी परेशानियाँ उस पर डालना चाहते हैं , का यह आपका काम है ,आप संभालो ”,.”पर जब खुशियाँ आप के पास हैं तो “मैं खुद संभल सकता हूँ “

यही मानव स्वाभाव है | अत:जब हम आनंद लेने की मानसिकता की बात करते हैं ,तब हमें एकतरफा नहीं होना चाहिए : हम सिर्फ आनंद का मजा लेना चाहते हैं | आपको मुश्किलों का भी मजा लेना चाहिए |

फिर भी …..संत आपके मार्ग को सहज बना रहे है ,शास्त्र.. मार्ग दिखा रहे हैं तथा कृष्ण आपको बुला रहे हैं | तब हमें क्या समस्या हो सकती हैं ?यह केवल विश्वास की कमी है | कृष्ण की माहिम अपरम्पार है ,ऐसा कहा जाता है तथा वे अपनी महिमा का अपने भक्तों पर कल्पनातीत रूप में अभ्यास करते हैं| तो यह न सोंचें कि उनकी दया किस रूप में प्राप्त होगी,बस उसे ग्रहण कर लें | हम खुश होते जब उनकी दया हमारे स्वभावानुसार मिल जाती है | पर जब दया उनके स्वभानुसार मिलती है ,तो उसे संभालना अधिक मुश्किल हो जाता है |

ईश्वर महान ही नहीं वरन स्नेही भी है | वह प्रेमपूर्ण है और बहुत लोग उन्हें प्यार भी करते हैं |अतएव , अंतत:हमें उस स्थान पर पंहुचना चाहिए ,जहाँ हमें यह समझ आ जाए कि प्रथम दृष्टि में जो हमारा ध्यान आकर्षित करते हैं वे ये स्नेही ईश्वर नहीं हैं ,वरन वे लोग हैं ,जो उन्हें टूटकर प्यार करते हैं – वे हैं हमारे मास्टर |क्या आप अंतर को देख पा रहे हैं ? यह बहुत बड़ा अंतर है | .

क्यूँ ? क्यूंकि उन्हीं से हम सीख सकते हैं कि उसे कैसे प्यार करें ?निसंदेह ,यदि आप का ध्यान उन पर हैं तो उनसे आप सीख सकते हो,कि उनके सेवकों से किस प्रकार स्नेह किया जाए | . फिर भी ,यह एक अच्छा मेल हैः आप किसी भी दिशा से आरम्भ करें ,जिस किसी हिस्से से प्रारंभ करें ,आप को परमपिता परमात्मा के प्रति इस भावात्मक सोच तक पहुंचना ही चाहिए |